Οι Ινδιάνοι της Αμερικής έχουν παρόμοιους μύθους, και μερικοί από αυτούς είναι σχετικά πρόσφατοι, δηλαδή προήλθαν από τον 20ο αιώνα.
Η ερευνήτρια Ardie Sickkiller Clarke ερεύνησε τους μύθους από τις φυλές των Ινδιάνων Cherokee και Choctaw και η κύρια ειδικότητά της είναι καθηγήτρια Ινδικής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Μοντάνα και κάνει διαλέξεις για την ιστορία των Ινδιάνων και την τρέχουσα κατάστασή τους από πολλές απόψεις, καθώς και για τους μύθους και τους θρύλους τους, μερικοί από τους οποίους έχουν εξωγήινα θέματα.
«Τέτοιες ιστορίες διαφέρουν ανάλογα με τις φυλετικές ομάδες, επομένως είναι δύσκολο να πούμε αν υπάρχει σαφής σχέση μεταξύ τους, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτές οι ιστορίες είναι πραγματικά πολύ περίεργες. Μερικές από αυτές λένε ευθέως ότι μπορείς να πετάξεις στον ουρανό και να ταξιδεύετε με ένα πλοίο στον Γαλαξία, και όταν πεθάνετε, καταλήγετε σε κάποιο μέρος που είναι επίσης στον Γαλαξία.
Και γενικά υπάρχει μια γενική ιδέα ότι ο κόσμος παίζει μεγάλο ρόλο στον θάνατο και τη μεταθανάτια ζωή ενός ανθρώπου και ότι στην πραγματικότητα οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν ποτέ αληθινά. Απλώς πηγαίνουν σε κάποια άλλη διάσταση και μπορούν να επικοινωνήσουν με τους ζωντανούς εκεί», λέει
Σύμφωνα με την Clarke, υπάρχουν πολλοί θρύλοι στα αρχεία της που λένε για «άνθρωπους απο τα άστρα» ή οντότητες που ήρθαν από τον ουρανό σε ιπτάμενα «σκάφη» και δίδαξαν στις ινδιάνικες φυλές διάφορα. Και υπάρχουν ακόμη και ιστορίες ότι αυτές οι οντότητες μπορούσαν να έχουν σ@ξουαλικές σχέσεις με ανθρώπους και μετά από αυτό γεννήθηκαν παιδιά. Σπάνια περιγράφονται άμεσα ως εξωγήινοι από το διάστημα, κυρίως ονομάζονται πνεύματα ή θεοί που ήρθαν από άλλο βασίλειο. Η Clarke έγραψε ακόμη και ένα βιβλίο για τέτοιες ιστορίες που ονομάζεται Encounters With Star People: Untold Stories of American Indians.
Την ιστορία παρακάτω, της είπε ένας Ινδιάνος ονόματι Χάρισον - μέλος μιας από τις φυλές από τις βόρειες πεδιάδες. Αυτή η ιστορία συνέβη το 1945, δηλαδή δύο χρόνια πριν από το περιστατικό του Ρόσγουελ. Ο Χάρισον ήταν μόλις 12 ετών τότε. Ένα βράδυ καθόταν στο σπίτι του παππού του, όταν και οι δύο άκουσαν έναν τρομερό ήχο έξω και το σπίτι τους που έτρεμε σαν να γινόταν σεισμός.
Έτρεξαν έξω στο δρόμο και είδαν ότι τα άλογά να τρέξουν μακριά από το φόβο. Το πρωί, ο παππούς του Χάρισον πήγε να ψάξει για τα άλογα, αλλά σύντομα επέστρεψε στο σπίτι ανήσυχος. Το αγόρι τον ρώτησε τι συνέβη και εκείνος του είπε απλώς να τον ακολουθήσει. Περπάτησαν λίγο μέχρι το χωράφι και εκεί ο παππούς του έδειξε μια μεγάλη φρέσκια τρύπα στο έδαφος, στο κάτω μέρος της οποίας βρισκόταν ένα μεγάλο μεταλλικό αντικείμενο με ανοιχτό άνοιγμα στο πλάι. Το αντικείμενο φαινόταν πολύ κατεστραμμένο, σαν να είχε πέσει από μεγάλο ύψος. Στη συνέχεια, ο Χάρισον και ο παππούς του στάθηκαν για αρκετά λεπτά στην άκρη του λάκκου, χωρίς να ξέρουν τι να σκεφτούν. Τότε ο παππούς του αγοριού τελικά κατέβηκε στον πάτο του λάκκου.
Αργότερα, είπε ότι όταν κοίταξε μέσα στο αντικείμενο, είδε πολλά ανθρωποειδή πλάσματα εκεί, τα οποία ήταν πολύ μεγάλα, τουλάχιστον 2,5 μέτρα. Ήταν ντυμένα με πράσινες στολές και το δέρμα τους ήταν ημιδιαφανές και φαίνονταν τα αιμοφόρα αγγεία και η σάρκα μέσα από αυτό. Τα μάτια αυτών των πλασμάτων είχαν ακαθόριστο χρώμα, καθώς άλλαζαν συνεχώς χρώμα. Τα πλάσματα έδειχναν πολύ έκπληκτα με το θέαμα του άνδρα και μάλιστα φάνηκαν να τον φοβούνται.
Προσπάθησαν να απομακρυνθούν από τον άνδρα και όταν εκείνος έκανε ένα βήμα προς το μέρος τους και προσπάθησε να μιλήσει, ξαφνικά εξαφανίστηκαν στον αέρα. Ωστόσο, δεν εξαφανίστηκαν εντελώς. Κατά τη διάρκεια των επόμενων ήμερων αυτοί οι παράξενοι «επισκέπτες απο τα άστρα» εμφανίστηκαν κοντά στο σπίτι τους. Τα πλάσματα έμεναν πάντα σε απόσταση και εξαφανίζονταν χωρίς ίχνος με την παραμικρή προσπάθεια ανθρώπων να πάνε πιο κοντά τους. Έτσι οι άνθρωποι εγκατέλειψαν σύντομα τις προσπάθειές τους να τους πλησιάσουν. Παρακολούθησαν απλώς από απόσταση και είδαν ότι περπατούσαν στο έδαφος και μάζευαν κάτι από αυτό - πέτρες, φυτά, σαν να μάζευαν δείγματα για μελέτη.
Παράξενα πλάσματα μπορεί συχνά να δει κανείς σε αρχαίες ινδικές βραχογραφίες πρόκειται για εικόνες εξωγήινων που οι Ινδιανοι θεωρούσαν θεούς.
Ο παππούς του Χάρισον προσπάθησε να είναι φιλικός μαζί τους, καλώντας τους επανειλημμένα να μπουν στο σπίτι, πολλές φορές δείχνοντάς τους φαγητό, προσφέροντάς τους να το δοκιμάσουν. Και τελικά λειτούργησε - οι εξωγήινοι άρχισαν να πλησιάζουν όλο και πιο κοντά, και μετά ήρθαν σε επαφή με τον παππού του Χάρισον και τον «προσκάλεσαν» να επισκεφθεί ξανά το "πλοίο" τους, το οποίο βρισκόταν ακόμα στον πάτο ενός μεγάλου λάκκου. Τα πλάσματα επικοινωνούσαν με τον παππού του Χάρισον μέσω τηλεπάθειας. Όταν επιβιβάστηκε στο "πλοίο" τους, του μίλησαν για το «βασίλειό» τους, το οποίο περιέγραψαν ως ένα πολύ ξηρό και έρημο μέρος με σκληρό κλίμα. Εξαιτίας αυτού, οι εξωγήινοι αναγκάστηκαν να ζουν σε υπόγειες πόλεις κάτω από μεγάλους θόλους.
Είπαν ότι επισκέπτονταν τη Γη για χιλιάδες χρόνια, αλλά πολύ σπάνια ήρθαν σε επαφή με ανθρώπους, αλλά τους παρακολουθούσαν μόνο μελετώντας τους όπως οι άνθρωποι μελετούν τα άγρια ζώα. Περαιτέρω, οι «διαστημανθρωποι» είπαν στον παππού του Χάρισον ότι καθ' όλη τη διάρκεια της άφιξής τους, δύο από τα σκάφη τους συνετρίβησαν στη Γη και ότι οι ίδιοι τώρα περιμένουν βοήθεια από ένα μεγάλο μητρικό σκάφος, το οποίο βρίσκεται κάπου στο διάστημα.
Ενώ ήταν μέσα στο σκάφος τους, ο παππούς του Χάρισον είδε πολλές παράξενες συσκευές με τεχνολογίες που δεν καταλάβαινε. Πέρασε λίγος καιρός και ένα βράδυ η οικογένεια Χάρισον άκουσε έναν δυνατό θόρυβο και όταν βγήκαν έξω, είδαν ένα τεράστιο κυλινδρικό αντικείμενο στον ουρανό, το οποίο αιωρούνταν πάνω από το χωράφι, όπου υπήρχε μια χοάνη με το κατεστραμμένο σκάφος. Όταν πήγαν σε αυτό το μέρος το πρωί, δεν υπήρχε πια το σκάφος με το παράξενο πλήρωμά του στο λάκκο. Σύντομα ο στρατός έφτασε σε αυτό το μέρος, απέκλεισε ολόκληρη την περιοχή και ερεύνησε το σπίτι του παππού του Χάρισον. Αργότερα, κατέστρεψαν το σπίτι και όλη την παρακείμενη περιοχή και σε αυτό το μέρος δημιούργησαν μια τεχνητή λίμνη.
0 comments
Δημοσίευση σχολίου