Κανένα πρόβλημα απαντά το 80% των Ρώσων
Το χτύπημα των φιλοναζιστικών δυνάμεων του Κίεβο, που στην ουσία δρουν εκ μέρους παγκοσμιοποιητών της Δύσης, σε ρωσικό έδαφος δείχνει ότι πλέον τεστάρονται οι αντοχές της Ρωσίας, τώρα που έχουν ανοίξει κι άλλα μέτωπα προς τα κάτω (Μέση Ανατολή).
Το διακύβευμα είναι βαρύ, αφού όσο κι αν προσπαθεί η Μόσχα να μην απαντήσει στις προβοκατόρικες ενέργειες της Δύσης, αυτή την φορά το χτύπημα έγινε εντός συνόρων και μάλιστα με νεκρό, κάτι που αλλάζει τα δεδομένα και ωθεί το Κρεμλίνο να προειδοποιήσει ότι θα υπάρξουν μη αναστρέψιμες συνέπειες
.
Άραγε αν τα ρωσικά άρματα μάχης ξεχυθούν στην Ουκρανία και τρέψουν σε άτακτη φυγή τους ναζί της Εθνοφρουράς, τους μισθοφόρους της Blackwater και τα φιλοναζιστικά στρατεύματα του Κίεβο που σκοτώνουν δίχως τον παραμικρό δισταγμό ρώσους και φιλορώσους αμάχους, τότε η Ρωσία θα είναι πάλι η «κακή» της υπόθεσης; Θα έχει εισβάλλει ως ιμπεριαλιστική δύναμη
; Τι θα παίζουν πάλι τα φιλοατλαντικά κανάλια σε Ευρώπη και Αμερική; Δεν έχει δικαίωμα μια χώρα να δρα όταν απειλούνται οι πολίτες της; Ποιο είναι επιτέλους το σκεπτικό ορισμένων;
Κανένα, απλά η Ρωσία οφείλει να παρουσιάζεται ως εισβολέας για να δικαιολογηθεί η όποια διατάραξη της ειρήνης στην περιοχή της Ευρασίας από το ΝΑΤΟ και τους συμμάχους του. Οι φωνές όμως ότι οι Η.Π.Α. οδηγούν τον πλανήτη σε παγκόσμια σύρραξη όλο και πληθαίνουν. Ο όρος υπερδύναμη
δεν ισχύει πλέον όπως ίσχυε παλαιότερα για το πανσπερμικό αυτό κράτος. Το χρέος έχει εκτοξευτεί, οι Η.Π.Α. πλέον παράγουν μόλις κάτω από το 20% του παγκόσμιου ΑΕΠ, ενώ πλέον οι έρευνες σε σχέση με την τεχνολογία, που χρηματοδοτούνται από πολυεθνικές, πραγματοποιούνται στο μεγαλύτερο ποσοστό σε χώρες της Ασίας.
Συμπερασματικά, με τα σημερινά οικονομικά δεδομένα, περισσότερο οδεύουμε προς ένα πολυπολικό σύστημα ισχύος, κάτι που υποστηρίζει σθεναρά η Ρωσία, παρά στην μονοκρατορία των παγκοσιοποιητών μέσω των Η.Π.Α., όπως τόσα χρόνια προπαγανδιζόταν σε ΜΜΕ, think tanks και πανεπιστήμια «κύρους». Το πολυπολικό όμως σύστημα δεν συμφέρει καθόλου τα σχέδια δεκαετιών για την εγκαθίδρυση παγκόσμιου κέντρου εξουσίας ελέγχου του παγκόσμιου πλούτου και άρα των ανά τον κόσμο πολιτών, των οποίων η ευημερία εξαρτάται από αυτόν. Άρα τι συμφέρει να γίνει; Οι «αριθμοί» αλλάζουν μόνο με πόλεμο. Σε αυτό ελπίζουν οι «ειρηνιστές» του φιλοατλαντικού στρατοπέδου. Γι” αυτό και η «ενόχληση» προς την Ρωσία.
Το Κρεμλίνο στην παρούσα φάση προσπαθεί να κερδίσει χρόνο με «όπλο» την ενέργεια, προκειμένου να πείσει όλο και περισσότερες χώρες, ειδικά στην Ευρώπη, να έρθουν σε διαφωνία με την πολιτική των Η.Π.Α. , να ξεσκεπαστούν οι πραγματικές προθέσεις των παγκοσμιοποιητών και να εξαντληθεί οικονομικά το Κίεβο. Μάλιστα η ρωσική ηγεσία δεν διστάζει να κινείται ακόμα και γύρω από το κράτος-μπόγια των πολυεθνικών και των οικονομικών οίκων του πλανήτη, κλείνοντας συμφωνίες με Κούβα και Αργεντινή. Την κρισιμότητα της κατάστασης αποδεικνύει δημοσίευμα του Spiegel, που φέρει την Μέρκελ να σκέφτεται την παραίτηση από την καγκελαρία της Γερμανίας, ίσως κάτω από την πίεση των τελευταίων εξελίξεων στην Ουκρανία, εξελίξεις οι οποίες δεν συμφέρουν τους σχεδιασμούς του Βερολίνου και ενδεχόμενα αναζητείται νέος «ηγέτης» για να τα φέρει βόλτα.
Ωστόσο οι συγκυρίες πιέζουν και η ώρα της αναμέτρησης πλησιάζει. Η «Αρκούδα» στο τέλος θα απαντήσει και μάλιστα εκκωφαντικά. Οι πληροφορίες που μου έρχονται από την Ρωσία αναφέρουν ότι το 80% του πληθυσμού είναι υπέρ μιας δυναμικής απάντησης στους παγκοσμιοποιητές της Δύσης και δείχνει να μην φοβάται τον παγκόσμιο πόλεμο που επιδιώκουν αυτοί, οι οποίοι δεν διστάζουν να συνεργαστούν ακόμα και με ναζί για να επιβάλλουν τα σχέδια τους.
ΠΥΓΜΗ.gr Κίμων Γεωργακάκης, Πολιτικός Επιστήμων
0 comments
Δημοσίευση σχολίου