Ο Χέλμουτ Κολ στην Πολωνία το 1989 - Με αφορμή την είδηση για τον θάνατο του Χέλμουτ Κολ (ο μακροβιότερος καγκελάριος στην ιστορία της Γερμανίας- έμεινε γνωστός και ως καγκελάριος της ενοποίησης των δυο Γερμανιών) να υπενθυμίσουμε τα εξής:
Στο βιβλίο του με τίτλο:Vermächtnis, Die Kohl Protokolle ( Η κληρονομιά, τα πρωτόκολλα του Κολ) που κυκλοφόρησε το 2014 είχε χαρακτηρίσει την Μέρκελ ένα πολιτικό τίποτα, που την ανέσυρε στην επιφάνεια ο ίδιος και η οποία στα πρώτα υπουργικά της χρόνια τη δεκαετία του 90 «δεν ήξερε να φάει σωστά με μαχαίρι και πιρούνι και συμπεριφερόταν με τόσο αδέξιο τρόπο στα επίσημα γεύματα που τον ανάγκαζε να την ανακαλεί στην τάξη».
Για τον σημερινό Υπουργό Οικονομίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είχε δηλώσει: «Είτε λόγω ανικανότητας, είτε λόγω πρόθεσης, προσκάλεσε όλους τους εχθρούς μου να συμμετάσχουν στην εκστρατεία για την εξόντωσή μου» – στο πλαίσιο των αποκαλύψεων για το λεγόμενο «σκάνδαλο των κομματικών εισφορών» το 1999-2000, που είχε πρωταγωνιστή τον ίδιο.
Ο Κολ για το γνωστό γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel» ανέφερε πως «Μια από τις χαρές της ζωής μου ήταν, ότι μπορούσα να προσβάλω αυτά τα υποκείμενα» λέει σε μια στιγμή αναφερόμενους στους συντάκτες του περιοδικού. Δεν το διαβάζω, αλλά δεν είμαι εναντίον του «Der Spiegel, όπως δεν είμαι και εναντίον της εταιρίας αποκομιδής σκουπιδιών της Βόννης. Παρόλα αυτά δεν περνώ τη νύχτα μου δίπλα στις εγκαταστάσεις επεξεργασίας των σκουπιδιών».
Το περιοδικό βέβαια ουκ ολίγες φορές πρόβαλλε τις «αδυναμίες» του επαρχιώτη, όπως, για παράδειγμα, την βουλιμία του για πατσά (τον οποίο σερβίριζε και στους ξένους επισκέπτες του), την παράξενη μορφή του προσώπου του, που έμοιαζε με αχλάδι (εξ ου και η σχετική προσωνυμία του), ή τη συνήθεια του να καλεί στη σάουνα τους ηγέτες των μεγάλων δυνάμεων, όπως το Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, με τους οποίους μιλούσε εκεί, κυριολεκτικά γυμνός, χωρίς τις αναστολές και τους περιορισμούς του πρωτοκόλλου, για τα πιο σημαντικά διεθνή προβλήματα.
Επίσης, να θυμίσουμε πως τον περασμένο Νοέμβριο ο Βάλτερ Κολ, γιος του πρώην καγκελαρίου κατηγόρησε τη γερμανίδα νυν καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ ότι φέρει μερίδιο ευθύνης για τον θάνατο (αυτοκτονία) της μητέρας του. «Η Μέρκελ φέρει σημαντικό μερίδιο ευθύνης για τον θάνατο της μητέρας μου», υποστήριξε σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα Die Zeit.
Ο θάνατος της Ανελόρε Κολ αποτελεί μία από τις μεγάλες οικογενειακές υποθέσεις στην πολιτική ζωή της Γερμανίας. Η Ανελόρε γνώρισε τον Χέλμουτ Κολ όταν ήταν δεκαπέντε χρόνων, τον παντρεύτηκε και παρέμεινε δίπλα του –στη σκιά του ειδικότερα–, σε όλη τη διάρκεια της πολιτικής του καριέρας. Αρρωστη, έπασχε από μία σπάνια-αφόρητη ασθένεια των ματιών, γνωστή ως φωτοδερματίδα (δεν άντεχε καθόλου το φως του ήλιου και έπρεπε να είναι συνέχεια στο σκοτάδι), αυτοκτόνησε το 2001, όταν το πολιτικό άστρο του άντρα της είχε αρχίσει να δύει λόγω του σκανδάλου για παράνομη χρηματοδότησή του κόμματος του, του CDU.
Στη συνέντευξή του στην Die Zeit, ο Βάλτερ Κολ δηλώνει ότι η Ανγκελα Μέρκελ υπήρξε φίλη της μητέρας του, γνωστή ως «το κορίτσι» από την ανατολική Γερμανία, που ήθελε ο Χέλμουτ Κολ στην κυβέρνησή του. Παρ’ όλα αυτά –την κατηγορεί ο γιος του–, όταν ο τότε καγκελάριος είχε εμπλακεί στο σκάνδαλο με την παράνομη χρηματοδότηση του κόμματος, η Μέρκελ έγραψε την περίφημη επιστολή στην εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung, με την οποία ζητούσε μια ριζική αλλαγή στην ηγεσία του CDU.
Η επιστολή αυτή «υπονόμευσε» καθοριστικά τον Κολ και έστειλε τη Μέρκελ στον προθάλαμο της ηγεσίας του κόμματος. Ηταν τότε 22 Δεκεμβρίου του 1999. «Η Μέρκελ, ως έμπειρη πολιτικός, γνώριζε ότι το άρθρο αυτό θα μπορούσε να βλάψει σοβαρά τη μητέρα μου και την οικογένειά μου», λέει ο Βάλτερ Κολ. Και προσθέτει: «προκειμένου να αναρριχηθεί στην εξουσία πρόδωσε τη μητέρα μου σαν να επρόκειτο για μία παράπλευρη απώλεια, συμπεριφέρθηκε άθλια σε μία άρρωστη γυναίκα που τη θεωρούσε φίλη».
Ποιος ήταν ο Χέλμουτ Κολ Ο Χέλμουτ Κολ (γερμ. Helmut Kohl) ήταν Γερμανός πολιτικός και διετέλεσε Καγκελάριος της Γερμανίας. Γεννήθηκε στο Λουντβιχσχάφεν στις 3 Απριλίου 1930. Το 1947 εισήλθε στη Χριστιανοδημοκρατική Ένωση της Γερμανίας (CDU). Το 1950 τελείωσε τις γυμνασιακές του σπουδές. Από το 1950 ως το 1958 σπούδασε νομικά, κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες και ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης και της Χαϊδελβέργης. Από το 1953 ως το 1973 ήταν μέλος της Κεντρικής Οικονομικής Διεύθυνσης της Τοπικής Ένωσης της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης του Παλατινάτου. Παράλληλα από το 1954 ως το 1961 υπήρξε Αναπληρωτής Πρόεδρος της Τοπικής Ένωσης Νέων στο Παλατινάτο της Ρηνανίας. Από το 1955 ως το 1966 υπήρξε μέλος της Τοπικής Διοίκησης του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος στο Παλατινάτο της Ρηνανίας.
Το 1958 έγινε διδάκτορας της Φιλοσοφίας. Από το 1959 ως το 1969 υπήρξε εισηγητής της ένωσης χημικών βιομηχανιών στο Λουντβιχσχάφεν. Την περίοδο 1959-1976 υπήρξε μέλος της Βουλής του Παλατινάτου της Ρηνανίας. Από το 1960 ως το 1967 διατέλεσε Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής ομάδας του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος στο Συμβούλιο της Λουντβιχσχάφεν. Από το 1961 ως το 1963 διετέλεσε Αναπληρωτής Πρόεδρος και από το 1963 ως το 1969 Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής ομάδας του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος στη Βουλή του Παλατινάτου της Ρηνανίας.
Από το 1964 ήταν μέλος της Ομοσπονδιακής Προεδρίας του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος. Από το 1966 ως το 1973 χρημάτισε Πρόεδρος της Τοπικής Ένωσης του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (CDU) στο Παλατινάτο της Ρηνανίας. Από το 1969 ως το 1973 διατέλεσε Αναπληρωτής Πρόεδρος της Ομοσπονδίας του χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (CDU). Από το 1969 ως το 1976 διατέλεσε Πρωθυπουργός του κρατιδίου Ρηνανία-Παλατινάτο.
Από το 1973 ήταν Ομοσπονδιακός Πρόεδρος της Χριστιανοδημοκρατικής παράταξης (CDU) και από το 1976 μέλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας. Από το 1976 ως το 1982 διατέλεσε Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής ομάδας του Χριστιανοδημοκρατικού (CDU) και Χριστιανοκοινωνικού (CSU) κόμματος στην ομοσπονδία της Γερμανίας. Από το 1982 ήταν καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας και μετά την ενοποίησή της με την Ανατολική, Καγκελάριος της ενιαίας Γερμανίας μέχρι το 1998. Ήταν ο μακροβιότερος Καγκελάριος της Γερμανίας. Μετά την αποχώρησή του από την πολιτική η υστεροφημία του αμαυρώθηκε με την εμπλοκή του σε σκάνδαλο παράνομης χρηματοδότησης του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος.
0 comments
Δημοσίευση σχολίου