ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ & ΑΛΗΘΕΙΑ.

Ξεκινώντας, εκ πρώτης όψεως, ξεχωρίζουμε περισσότερες από

δύο τουλάχιστον διαφορετικές εκδοχές του θέματος του οποίου αντιπαρατεθόμαστε. Ας εξετάσουμε όμως λίγο σχολαστικά τα δεδομένα μας, για να μπορέσουμε να δούμε τις ομοιότητες και τα κοινά τους σημεία. Η παρόν έρευνα, έχει ως πρώτο στόχο την γνωστοποίηση σε ευρύτερο φάσμα κοινού, την πρώτη πιθανή παγκόσμια αναφορά καταγεγραμμένης απαγωγής

ανθρώπου από κάποιο άλλο όν, ή ανθρώπινες οντότητες όπου μέσο μίας ανώτερης μη γνωστής κοινής τεχνολογίας εξυπηρετούσαν τους όποιους σκοπούς τους. Η ιστορία μας οδηγεί σε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Ενώχ ( XVII ).

Καὶ παραλαβόντες με εἴς τινα τόπον απήγαγον, ἐν ᾧ οἱ ὄντες ἐκεῖ

γίνονται ὡς πῦρ φλέγον καὶ, ὅταν θέλωσιν, φαίνονται ὡσεὶ ἄνθρωποι.

Καὶ ἀπήγαγόν με εἰς ζοφώδη τόπον καὶ εἰς ὄρος οὗ ἡ κεφαλὴ ἀφικνεῖτο

εἰς τὸν οὐρανόν

καὶ εἶδον τόπον τῶν φωστήρων καὶ τοὺς θησαυροὺς τῶν ἀστέρων καὶ

ῶν βροντῶν, καὶ εἰς τὰ ἀεροβαθῆ, ὅπου τόξον πυρὸς καὶ τὰ βέλη καὶ τὰς

θήκας αὐτῶν καὶ τὰς ἀστραπὰς πάσας.

Καὶ ἀπήγαγόν με μέχρι ὑδάτων καὶ μέχρι πυρὸς δύσεως, ὅ ἐστιν καὶ παρέχον πάσας τὰς δύσεις τοῦ ἡλίου

καὶ ἤλθομεν μέχρι ποταμοῦ πυρός, ἐν ᾧ κατατρέχει τὸ πῦρ ὡς ὕδωρ καὶ

ῥέει εἰς θάλασσαν μεγάλην δύσεως.

ἴδον τοὺς μεγάλους ποταμούς, καὶ μέχρι τοῦ μεγάλου ποταμοῦ καὶ μέχρι

τοῦ μεγάλου σκότους κατήντησα, καὶ ἀπῆλθον ὅπου πᾶσα σὰρξ οὐ περιπατεῖ.

ἴδον τοὺς ἀνέμους τῶν γνόφων τοὺς χειμερινοὺς καὶ τὴν ἔκχυσιν τῆς

ἀβύσσου πάντων ὑδάτων

ἴδον τὸ στόμα τῆς γῆς πάντων τῶν ποταμῶν καὶ τὸ στόμα τῆς ἀβύσσου.

…μετάφραση του παραπάνω κειμένου…

Και αφού με πήραν ,με οδήγησαν σε έναν τόπο όπου όσοι είναι εκεί γίνονται σαν φλεγόμενη φωτιά και όποτε το επιθυμούν , φαίνονται σαν άνθρωποι

και με οδήγησαν / μετέφεραν σε τόπο ζοφώδη και σε βουνό του οποίου η κορυφή έφτανε στον ουρανό

και είδα το μέρος των φωστήρων και τους θησαυρούς των αστέρων και των βροντών και στα αεροβάθη (με οδήγησαν) εκεί που είναι το πύρινο τόξο και τα βέλη και οι θήκες τους και όλες οι αστραπές

και με μετέφερε / οδήγησε μέχρι το τέλος των υδάτων και της φωτιάς, αυτός που υπάρχει και παρέχει όλες τις δύσεις του ηλίου

και φτάσαμε / πλησιάσαμε μέχρι τον πύρινο ποταμό όπου κατατρέχει η φλόγα σαν νερό και ρέει σε θάλασσα μεγάλης δύσεως

γνώρισα τους μεγάλους ποταμούς και έφτασα μέχρι τον μεγάλο ποταμό και το μεγάλο σκοτάδι και αποχώρησα από το μέρος που κάθε σάρκα δεν κινείται / προχωρεί

γνώρισα τους χειμερινούς ανέμους των γνοφών και την έξοδο / έκχυση όλων των υδάτων της αβύσσου γνώρισα το στόμα της γης πάντων των ποταμών και το στόμα της αβύσσου.

Σύμφωνα λοιπόν με την παραπάνω καταγεγραμμένη πιθανή πρώτη αναφορά-μαρτυρία, οδηγούμαστε σε μία σκέψη…ίσως κάποια όντα, πέραν της ανθρώπινης υπόστασης, είχαν την δυνατότητα, ή όταν το απαιτούσε η περίσταση να παίρνουν μαζί τους ανθρώπους (δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν το ταξίδι αυτό, γινόταν με την θέληση και την συγκατάθεση των ανθρώπων, ή πρόκειται ουσιαστικά για κάποια αρπαγή αυτών).

Επίσης μας δίδεται η μαρτυρία, ότι τα όντα αυτά ήταν σε θέση να επιλέγουν μορφές ή όψεις, στην συγκεκριμένη περίπτωση ανθρώπινες, ενώ παρόμοιες αναφορές υπάρχουν και στην Αρχαία Ελληνική Μυθιστορία, καθώς και σε Ινδουιστικά κείμενα.
Βλέπουμε λοιπόν, με μία απλή μελέτη των κειμένων, την οδήγηση στην διαπίστωση, της δυνατότητας χρήσης μίας άγνωστης τεχνολογίας, σε τέτοιο βαθμό, όπου γίνεται η αναφορά αλλαγής μορφής, αλλά ακόμη περισσότερο και την επιλογή του αοράτου, στο ανθρώπινο υπαρκτό ορατό φάσμα...μία τέτοιου είδους τεχνολογική συσκευή θα μπορούσαμε να υποθέσουμε, πως ήταν και ο γνωστός <<σκούφος του Άδη>>…
Άνθρωποι με χρήση τεχνολογίας η οποία τους κατέστησε στα μάτια των συνανθρώπων τους ως Θεότητες…ή …Όντα αλλόκοσμα, πέρα από τον χρόνο και τον χώρο της ανθρώπινης αντίληψης…:

…τα συμπεράσματα…δικά σας…. ΠΗΓΗΕρ.Ε.Ν.Ζω.