Με μια τελετή που δείχνει ότι η περίσταση είναι κάτι πολύ ευρύτερο από μια απλή επίσκεψη αβροφροσύνης του πρωθυπουργού στο κινεζικό πλοίο που κατέπλευσε ως επικεφαλής τμήματος ενός από τους στόλους του κινεζικού Ναυτικού…
Η τελετή υποδοχής ήταν περισσότερο από λαμπρή, ενώ και η σκηνοθεσία με τις εντυπωσιακές λήψεις με την κάμερα να «ξεζουμάρει» από το πλοίο εμφανίζοντάς το στο μισό τηλεοπτικό «κάδρο», ενώ στο άλλο μισό εμφανιζόταν η κινεζική σημαία, ενώ σε δεύτερο χρόνο, η κάμερα στρίβει και εμφανίζεται μια παράταξη από ελληνικές και κινεζικές σημαίες, το πλοίο φωταγωγημένο εξωτερικά… σαν χριστουγεννιάτικο!
Ο Αλέξης Τσίπρας ανεβαίνει την σχεδόν κάθετη σκάλα του τεράστιου πολεμικού σκάφους και μπαίνει στον εσωτερικό χώρο. Η κάμερα δίνει την εντύπωση ότι αγωνίζεται να προλάβει να καταγράψει μια πραγματικά μεγάλη και ιστορική στιγμή.Άγημα με κατάλευκες στολές και τα όπλα στο «παρουσιάστε», μετά το παράγγελμα με το… σχεδόν ουρλιαχτό του επικεφαλής και ο Έλληνας πρωθυπουργός που δείχνει λίγο αιφνιδιασμένος, καθώς περνά από μπροστά και στη συνέχεια εισέρχεται στον κυρίως χώρο έχουν αναρτηθεί δύο τεράστιες σημαίες, μια ελληνική και μια κινεζική.
Είναι φανερό, ότι οι δυο πλευρές έχουν πολύ συγκεκριμένη ατζέντα, η οποία δείχνει να «διαπλέκεται», πολύ περισσότερο εξαιτίας και της δύσκολης φάσης στην οποία βρίσκονται οι διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους και τα γερμανικά «καψόνια» της τελευταίας στιγμής, τα οποία από τη μία να αποτελούν «μάθημα διαπραγμάτευσης», δηλαδή από την πλευρά του ισχυρού… Γερμανού, που καταλήγει να είναι προσβλητικό, από την άλλη όμως…
Από την άλλη η εικόνα δείχνει τη μικρή Ελλάδα να δείχνει διάθεση να παίξει το «γεωπολιτικό χαρτί». Αυτό της κομβικής θέσης της στην ευρωπαϊκή ήπειρο, κάτι που οι Γερμανοί κυρίως, παρουσίαζαν δυσχέρεια να το κατανοήσουν, αν και στην προηγούμενη κορύφωση της κρίσης, τα διεθνή ΜΜΕ έγραψαν, ότι κινεζική παρέμβαση έφερε τα πάνω κάτω…
Ο Κινέζος οικοδεσπότης της Άγκελα Μέρκελ στο Πεκίνο, είχε φροντίσει με ύφος που δεν επιδεχόταν αμφισβήτησης, ενώ μιλούσε «γεωπολιτικά», να χτυπήσει το πιο ευαίσθητο σημείο της Γερμανίδας καγκελαρίου, το οικονομικό – εμπορικό:
«Δεν συμβαδίζει να μας λέτε ότι δεν μπορείτε να κρατήσετε εντός Ευρωζώνης το 2% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ και να μιλάμε μαζί για μπίζνες εκατοντάδων δισεκατομμυρίων», ήταν το νόημα της φρασεολογίας που χρησιμοποίησε και η ολίγον «ξινή» εκ γερμανικής ιδιοσυγκρασίας Μέρκελ, το έπιασε το υπονοούμενο.
Σήμερα, σε μια ακόμα πολύ δύσκολη στιγμή, ο Κινέζος κάνει πολύ πιο ηχηρή την παρουσία του, στέλνοντας πλοία μεγέθους σχεδόν των αμερικανικών αντιτορπιλικών κλάσης Arleigh Burke στον Πειραιά. Και το έμμεσο μήνυμα που κομίζει είναι τόσο προς την άτυπη ηγεσία της Ευρώπης, όσο και προς την ελληνική κυβέρνηση.
Ίσως να λένε και κάτι προς τις ΗΠΑ, κάτι που μοιάζει με αυτό που τους λένε και οι Γερμανοί. Ότι για να έχεις τον τελευταίο λόγο σε τέτοιες κρίσεις, πρέπει να επενδύσεις, να βάλεις το χέρι στην τσέπη, να πληρώσεις. Και μπορεί όταν το ακούν από το Βερολίνο οι Αμερικανοί να εκνευρίζονται, διότι – ορθώς – υπάρχει πλούσια Ιστορία «επενδύσεων» στις ανάγκες της Γερμανίας.
Απέναντι στο Πεκίνο όμως που αντιλαμβάνεται ότι η θέση της Ελλάδας είναι στον Δυτικό κόσμο και το ζητά ως προαπαιτούμενο για την εμπλοκή του, το μήνυμα που λαμβάνει δεν επιδέχεται αμφισβήτησης. «Δεν αποτελούμε απειλή, αντιλαμβανόμαστε που βρισκόμαστε, είμαστε οικονομικοί εταίροι σε ένα δυναμικά αλληλεξαρτώμενο διεθνές σύστημα, στο οποίο το μέλλον μας εξαρτάται από το δικό σας και ανάποδα»… για να μην πούμε ότι ορισμένοι στις ΗΠΑ σκέπτονται ότι η κινεζική παρουσία απομακρύνει την ενοχλητική και άτσαλη – δικά τους σχόλια – ρωσική ανάμιξη. To play one against the other…
Το μήνυμα στους Ευρωπαίους και την άτυπη ηγεσία τους το περιγράψαμε. Το μήνυμα προς την ελληνική πλευρά είναι επίσης σαφές. Είναι μήνυμα σαφούς γεωπολιτικού ενδιαφέροντος που καλεί τη χώρα μας να δει ευρύτερα τον ρόλο της στην Ευρώπη, να αφήσει κατά μέρος την εύπεπτη στο εσωτερικό ρητορική και να «παίξει μπάλα» στο επίπεδο που υπερβαίνει μια απλή κρίση χρέους και θα καταστήσει στο μέλλον τη σημερινή δοκιμασία μια απλή διήγηση.
Διότι είναι βλακεία της ελληνικής πλευράς να αναφέρεται συνεχώς στα 300 και πλέον δισεκατομμύρια που χρωστά η χώρα, παρά το ότι ανέρχονται στο 180% του ΑΕΠ, καθότι οι δυνατότητες που δίνει η γεωστρατηγική της θέση είναι απείρως μεγαλύτερες.
Τα δε χρήματα που χρειάζονται ετησίως για την εξυπηρέτησή του δεν θα είναι κάτι τρομερό σε μια Ελλάδα που θα αναπτύσσεται με τον ρυθμό που μπορεί, χωρίς καν να εντάξουμε στον υπολογισμό μας τις όποιες προσδοκίες από τη δυνητική αξιοποίηση των υδρογονανθράκων.
Οι κρυμμένες υπεραξίες της χώρας είναι τεράστιες και το να συμπεριφέρεται κανείς με όρους υποτιμητικής κερδοσκοπίας στα «ασημικά» της χώρας, που είναι πολλά, με κυριότερο τη θέση της στο χάρτη η οποία σχεδόν, δεν αποτιμάται σε χρήμα, είναι αυτοκαταστροφικό. Διότι πως μπορεί να χαρακτηριστεί ως χρεοκοπημένη μια επιχείρηση, ασχέτως των δανειακών της υποχρεώσεων, χωρίς πρώτα οι τράπεζες να συνυπολογίσουν και να αξιολογήσουν τα περιουσιακά στοιχεία; Μόνο που εντός της χώρας κάνουν τα πάντα για να τα απαξιώσουν…
Κατά συνέπεια, το μήνυμα του Πεκίνου που μεταφέρουν τα κινεζικά πολεμικά πλοία στον Πειραιά, είναι το ακόλουθο: «Δεν μπορείς να μιλάς δημοσίως απρόσεκτα για τις επενδύσεις δισεκατομμυρίων που κάνω στο λιμάνι, οι οποίες έχουν μεγιστοποιήσει τη σημασία του στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία.
Δεν μπορείς να υπονομεύεις την επένδυση της χώρας από την οποία διακηρύσσεις ότι ίσως στραφείς για να δανειστείς εάν κάτι πάει στραβά με τους εταίρους σου, αντί να έρθεις εσύ και να μου πεις τι θέλεις για να επενδύσω και στους σιδηροδρόμους σου για να μεταφέρω τον κολοσσιαίο όγκο των εμπορευμάτων που φέρνω για να τα προωθήσω στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
Μπορείς και πρέπει να αρχίσεις να σκέφτεσαι στρατηγικά. Πες μου ό,τι σε ανησυχεί και μπορεί να προκαλέσει αντιδράσεις να βρούμε λύση, διότι εμείς εδώ ήρθαμε για μπίζνες που θα σου λύσει το πρόβλημα. Δεν είναι δυνατό να μη βλέπεις ότι αυτό που σε πνίγει, το χρέος, αντιστοιχεί σε λιγότερο από το 10% των συναλλαγματικών μου διαθεσίμων και θα μπορούσα να σου το ‘σβήσω’ σε μια νύχτα.
Άρα το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό, είναι πρόβλημα φιλοσοφίας και λογικής και πρέπει να επιλυθεί το συντομότερο μπας και ασχοληθούμε με την ουσία…». defence-point.
0 comments
Δημοσίευση σχολίου