πολλά μυστήρια του Τριγώνου των Βερμούδων μέρος 3 ,

Συμπεράσματα
Η αρχή των προβλημάτων της Πτήσης 19 πρέπει να ήταν κάπου μετά την αρχή του 2ου σκέλους της άσκησης . Ενώ κάποιος από τους εκπαιδευόμενους καθοδηγούσε τους υπόλοιπους, ο Taylor διαπίστωσε ότι ακολουθούσαν λάθος πορεία και ανέλαβε να τους φέρει πίσω στη σωστή. Όμως στην πραγματικότητα ήταν οι δικές του πυξίδες που είχαν σφάλμα και έτσι οδήγησε την πτήση περίπου 60-70ο προς τα ανατολικά της κανονικής πορείας της.

Περνώντας πάνω από το Great Abaco θεώρησε πώς βρισκόταν πάνω από τη Grand Bahama, όπως αναμενόταν από τον αρχικό σχεδιασμό. Στο σημείο Β του χάρτη παρέδωσε ξανά την πτήση σε ένα από τους εκπαιδευόμενους για τη συνέχισή της. Αυτός την έφερε πίσω σε πορεία 241ο, όπως προβλεπόταν για το τρίτο σκέλος της άσκησης.

ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ Το Τρίγωνο των Βερμούδων,αφιέρωμα μερος 1,ο τόπος ενός μεγάλου αριθμού εξαφανίσεων πλοίων και αεροπλάνων, υπό μυστηριώδεις συνθήκες
ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ

Κάπου εκεί ο Taylor πρέπει να άρχισε να καταλαβαίνει ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Όταν μάλιστα δεν έβλεπε μπροστά του τη Grand Bahama πάνω από την οποία έπρεπε να περάσει μία ακόμα φορά, σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο, η ανησυχία του πρέπει να έγινε ακόμα πιο έντονη. Αντίθετα βλέπει μια σειρά μικρών νησιών. Ο Taylor είχε να αντιμετωπίσει μια πολύ δύσκολη κατάσταση καθώς έπρεπε να διαπιστώσει την απόκλιση της πυξίδας του και να αντιστρέψει την έως τότε πορεία του ώστε να καταλάβει πού ακριβώς βρίσκεται. Όμως όταν μια πυξίδα δυσλειτουργεί πολύ συχνά έχει απόκλιση που συνεχώς μεταβάλλεται. Είναι άγνωστο ποιοι υπολογισμοί τον οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι βρισκόταν πάνω από τα Florida Keys. Όμως ήταν σίγουρα λανθασμένοι καθώς όσο ο Cox κατέβαινε νότια, τόσο πιο αδύναμα γινόταν τα σήματα του Taylor. Μια λογική υπόθεση, σύμφωνα και με όσα αναφέρθησαν είναι ότι βρισκόταν πάνω από τα Fish και Pensacola Cays και πετούσε παράλληλα προς αυτά.

Τέλος, αν λάβει κανείς υπ' όψιν την εκτίμηση της θέσης της Πτήσης 19 που έγινε βάσει των εκπομπών ασυρμάτου στις 17.50, η κόκκινη γραμμή του χάρτη πρέπει να αναπαριστά την πορεία που ακολούθησε η Πτήση 19. Η περιοχή που παρουσιάζεται στο χάρτη ώς η πιθανή θέση τους στις 17.50 συμπίπτει περίπου και με την περιοχή που προέκυψε από τον τριγωνισμό των ραδιοσημάτων μεταξύ των 6 επίγειων σταθμών που τα λάμβαναν. Είναι επίσης βέβαιο ότι κάποια στιγμή μετά τις 17.00 ο Powers άσκησε το δικαίωμα της αρχαιότητάς του και ανέλαβε επικεφαλής της πτήσης γυρίζοντάς τη προς τα δυτικά. Κάτι με το οποίο συμφωνούσαν και οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, από τους άλλους πιλότους.

Μια άλλη ενδιαφέρουσα, αλλά και σημαντική παράμετρος είναι το ότι το Fort Lauderdale είχε εσφαλμένη αναμενόμενη ώρα άφιξης της Πτήσης 19. Ο πύργος ελέγχου περίμενε τα αεροσκάφη πίσω στις 17.23, 3 ώρες και 13 λεπτά μετά την απογείωσή τους. Όμως, σύμφωνα με τις καταθέσεις άλλων πιλότων και εκπαιδευτών, η συγκεκριμένη εκπαιδευτική πτήση διαρκούσε 2 ώρες και 13 λεπτά. Αυτή η λεπτομέρεια, οδήγησε το Fort Lauderdale σε λάθος εκτιμήσεις και αποφάσεις. Όταν ήρθαν τα πρώτα μηνύματα από τον Taylor που ανέφεραν ότι είχε χαθεί στις 16.00 επικράτησε η εκτίμηση ότι δεν υπάρχει λόγος ιδιαίτερης ανησυχίας αφού η πτήση έχει πάνω από 1 ώρα περιθώριο για να επιστρέψει. Επίσης θεωρήθηκε λογικό το ότι δεν την εντόπισαν τα ραντάρ. Όμως ο Taylor και τα αεροσκάφη του έπρεπε στις 16.00 να βρίσκονται κοντά στο Fort Lauderdale και εντός της ακτίνας των ραντάρ. Αν το σημείο αυτό ήταν ξεκάθαρο από τη αρχή οι διαδικασίες εκτάκτου ανάγκης θα είχαν ξεκινήσει πολύ νωρίτερα.

Είναι άγνωστο τι έγινε μετά τις 19.00 και ενώ τα αεροσκάφη εξακολουθούσαν να πετούν δυτικά. Ο καιρός είχε ήδη χειροτερέψει, σε αέρα και θάλασσα. Ίσως ο Taylor έπεισε τον Powers να ξαναγυρίσει ανατολικά, καθώς η δυτική πορεία δεν τους είχε φέρει πάνω από στεριά. Στην περίπτωση αυτή χάθηκαν κάπου στον Ατλαντικό βόρεια της Grand Bahama και νότια των ακτών της Georgia. Ίσως συνάντησαν ισχυρούς αντίθετους ανέμους με αποτέλεσμα τα καύσιμά τους να εξαντληθούν πριν φτάσουν στις ακτές της Florida. Επίσης έχει διατυπωθεί και μια τρίτη εκδοχή. Ίσως οι ισχυροί άνεμοι μετέφεραν τα αεροσκάφη αρκετά προς τα βόρεια ώστε να φτάσουν πάνω από τη Georgia και να χαθούν στην απέραντη έκταση των βάλτων Okefenokee.

Η εξαφάνιση της Πτήσης 19 συγκεντρώνει όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις αεροπορικές τραγωδίες: αστοχία υλικού (πυξίδες), λανθασμένες εκτιμήσεις (Florida Keys), άσχημες συγκυρίες (ομοιότητα μεταξύ Florida Keys και Cays, λανθασμένη αναμενόμενη ώρα άφιξης).
Όσο για την ερώτηση γιατί ποτέ δε βρέθηκε κανένα συντρίμμι από τα αεροσκάφη, η απάντηση εξαρτάται από το μέρος που τελικά κατέπεσαν τα αεροσκάφη. Αν αυτό έγινε στη θάλασσα, οι κακές καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν αφού έπεσε το σκοτάδι, και η ροή του ρεύματος του Κόλπου που μπορεί να παρέσυρε κάθε ίχνος που επέπλεε, μπορούν να αποτελούν λογικές εξηγήσεις. Αν τα αεροσκάφη συνετρίβησαν στους βάλτους Okefenokee η απάντηση είναι ακόμα πιο απλή: ποτέ κανείς δεν έψαξε εκεί.

Όμως η εξαφάνιση της Πτήσης 19 αν και είναι το πιο γνωστό, δεν είναι και το μόνο από τα πολλά μυστήρια του Τριγώνου των Βερμούδων.

Άλλες εξαφανίσεις

USS Cyclops πηγή: US Naval Historical Center
USS Cyclops πηγή: US Naval Historical Center

Η εξαφάνιση της Πτήσης 19 μπορεί να είναι το πιο γνωστό, δεν είναι όμως και το μόνο από τα μυστήρια του Τριγώνου των Βερμούδων. Δεκάδες είναι τα περιστατικά εκείνα που παρουσιάζονται από διάφορους ερευνητές ως μυστηριώδεις εξαφανίσεις ή ατυχήματα και αφορούν πλοία και αεροσκάφη. Τα περισσότερα από αυτά έχουν καταγραφεί μετά το 1950, αφού δηλαδή άρχισε η συστηματική παρακολούθηση της περιοχής, χωρίς όμως να απουσιάζουν και συμβάντα που διαδραματίστηκαν σε προγενέστερα χρόνια.

Ένα από τα πρώτα περίεργα περιστατικά που αναφέρονται στην περιοχή του Τριγώνου συνέβη το 1840. Το Γαλλικό πλοίο Rosalie, 222 τόνων, ανακαλύφθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου στα ανοικτά της Κούβας, εγκαταλελειμμένο από το πλήρωμά του. Το σκαρί του ήταν άθικτο, όπως και το φορτίο του, ενώ ποτέ δεν έγινε γνωστό τι απέγιναν οι ναυτικοί του

Η πιο συζητημένη εξαφάνιση πλοίου είναι αυτή του USS Cyclops. Το Cyclops ήταν πλοίο του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού και μετέφερε, κατά κανόνα, κάρβουνο για τον ανεφοδιασμό των πολεμικών πλοίων. Το Μάρτιο του 1918 μετέφερε φορτίο ορυκτού μαγγανίου προς το Norfolk. Δεν έφτασε ποτέ στο Norfolk καθώς εξαφανίστηκε χωρίς το παραμικρό ίχνος. Οι έρευνες του Ναυτικού δεν απέδωσαν ποτέ καρπούς. Η περίπτωση της βύθισής του από κάποιο Γερμανικό πλοίο ή υποβρύχιο, καθώς ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος δεν είχε ακόμη τελειώσει

αποκλείστηκε αργότερα όταν εξετάστηκαν τα σχετικά αρχεία του Γερμανικού Αυτοκρατορικού Ναυτικού. Ιδιαίτερο χρώμα στην ιστορία προσδίδουν οι μαρτυρίες για τον αυταρχικό και ιδιαίτερα εκκεντρικό χαρακτήρα του καπετάνιου του, ο οποίος λέγεται ότι συνήθιζε να βρίσκεται στη γέφυρα του πλοίου φορώντας μόνο τα εσώρουχά του και ένα ημίψηλο καπέλο. Ανάμεσα στις εξηγήσεις που δόθηκαν ήταν και αυτή της ανατροπής του πλοίου με αποτέλεσμα να παγιδευτούν οι επιβαίνοντες και στη συνέχεια να παρασυρθούν μαζί του στο βυθό.

Δύο από τις σημαντικότερες εξαφανίσεις αεροσκαφών συνέβησαν με διαφορά 1 έτους η μία από την άλλη και αφορούσαν και οι δύο επιβατικά αεροσκάφη τύπου Tudor IV της Βρετανικής εταιρείας BSAAC. Στις 30 Ιανουαρίου του 1948 το Tudor IV με το όνομα Star Tiger εκτελούσε πτήση από τις Αζόρες στις Βερμούδες με πλήρωμα 6 ατόμων και 25 επιβάτες. Το αεροσκάφος επικοινώνησε με τον πύργο ελέγχου του αεροδρομίου Kindley στις Βερμούδες περίπου 2 ώρες πρίν την εκτιμούμενη ώρα άφιξης, ζητώντας επιβεβαίωση για την πορεία που έπρεπε να ακολουθήσει ώστε να προσεγγίσει το αεροδρόμιο. Επρόκειτο για μια κλήση ρουτίνας,

όμως ήταν και η τελευταία επικοινωνία του αεροσκάφους που δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό του. Οι έρευνες που ακολούθησαν δεν βρήκαν κανένα ίχνος του αεροπλάνου ή των επιβατών του. Η επιτροπή που συστάθηκε από τη Βρετανική κυβέρνηση για τη διερεύνηση των αιτίων δε μπόρεσε να δώσει καμία απάντηση. Το αεροσκάφος ήταν καινούριο, σε άριστη κατάσταση, ενώ η πρόωσή του από 4 κινητήρες ελαχιστοποιούσε τις πιθανότητες αιφνίδιας απώλειας ισχύος και πτώσης και μάλιστα χωρίς επαρκή χρόνο για την εκπομπή σήματος κινδύνου, ενώ και οι καιρικές συνθήκες ήταν άριστες. Ένα χρόνο μετά, στις 17 Ιανουαρίου 1949, ένα άλλο Tudor IV της BSAAC, το Star Ariel εξαφανίστηκε ενώ εκτελούσε πτήση από τις Βερμούδες στη Jamaica, με πλήρωμα 7 ατόμων και 13 επιβάτες. Και σε αυτή την περίπτωση, η επιτροπή διερεύνησης δε μπόρεσε να δώσει κάποια εξήγηση.

εξαφάνιση του Star Ariel,και Β-52

Λίγες μέρες πρίν την εξαφάνιση του Star Ariel, στις 28 Δεκεμβρίου 1948, ένα άλλο αεροσκάφος, ένα DC-3 με 36 άτομα είχε εξαφανιστεί ενώ εκτελούσε πτήση από το San Juan του Puerto Rico στο Miami. Μάλιστα στην περίπτωση του DC-3 η τελευταία επικοινωνία του πιλότου ανέφερε ότι έβλεπε τα φώτα του Miami. Όμως και πάλι δε βρέθηκε ποτέ κανένα ίχνος του αεροσκάφους ή των επιβατών του.

στρατηγικό βομβαρδιστικό B-52
στρατηγικού βομβαρδιστικού B-52

Ιδιαίτερης σημασίας είναι η εξαφάνιση ενός στρατηγικό βομβαρδιστικό B-52 τον Οκτώβριο του 1961, συμβάν που για αρκετό καιρό είχε κρατηθεί μυστικό, για προφανείς λόγους. Επρόκειτο για την 1η εξαφάνιση αεριωθούμενου jet στο Τρίγωνο των Βερμούδων, και μάλιστα όχι ενός οποιουδήποτε jet. Τα Β-52, από το 1957 που πρωτοεμφανίστηκαν μέχρι σήμερα (έκδοση Η), αποτελούν τη βασική εναέρια πλατφόρμα μεταφοράς πυρηνικών όπλων των ΗΠΑ. Πρόκειται για ένα τεράστιο αεροσκάφος με μήκος περίπου 50 μέτρα και άνοιγμα πτερύγων περίπου 52 μέτρα, που χρησιμοποιεί 8 turbofan μηχανές.

Το Β-52 που εξαφανίστηκε ήταν μέρος μιας πτήσης 6 όμοιων αεροσκαφών που συμμετείχαν σε άσκηση ετοιμότητας για την εξαπόλυση πυρηνικού πλήγματος. Η άσκηση αποτελούταν από 2 μέρη. Το πρώτο αφορούσε τη συνάντηση με 2 αεροσκάφη-τάνκερ και την εκτέλεση εναέριου ανεφοδιασμού, ενώ το δεύτερο την προσέγγιση στις δυτικές ακτές των ΗΠΑ σε σχηματισμό προσβολής στόχων. Το δεύτερο μέρος της άσκησης θα έφερνε το σχηματισμό βόρεια των Βερμούδων. Τα προβλήματα για το μοιραίο Β-52, με τον κωδικό πτήσης Pogo 22, άρχισαν ήδη από το πρώτο μέρος, καθώς δε μπορούσε να εντοπίσει το τάνκερ από την εκπομπή του ραδιοφάρου, αλλά ούτε και το αεροσκάφος ανεφοδιασμού μπορούσε να εντοπίσει το βομβαρδιστικό, με αποτέλεσμα ο πιλότος του τελευταίου να εκτελέσει οπτική αναγνώριση και προσέγγιση,

με τη βοήθεια του 2ου αεροσκάφους του στοιχείου στο οποίο πετούσε. Στο δεύτερο μέρος της άσκησης τα βομβαρδιστικά πήραν θέσεις σε αποστάσεις 10 μιλίων το ένα από το άλλο, σε ύψος περίπου 350 μέτρων, και κινήθηκαν, παράλληλα μεταξύ τους, προς τις ακτές. Το Pogo 22 βρισκόταν στο βόρειο άκρο του σχηματισμού. Η ορατότητα ήταν 7-10 μίλια και ο καιρός καλός, με αποτέλεσμα τα αεροσκάφη να έχουν οπτική επαφή με τα γειτονικά τους, ενώ οι μικρές αναταράξεις που συναντούσαν σε καμιά περίπτωση δεν αποτελούσαν πρόβλημα για ένα αεροπλάνο του μεγέθους, της κατασκευής και των δυνατοτήτων του Β-52. Όμως το Pogo 22 εξαφανίστηκε. Το γειτονικό του αεροσκάφος δεν παρατήρησε ούτε έκρηξη ούτε οποιοδήποτε άλλο συμβάν ικανό να εξηγήσει την εξαφάνιση, ενώ και η εκτεταμένη έρευνα που ακολούθησε δεν απέδωσε καρπούς.

Ένα από τα μεγαλύτερα πλοία που εξαφανίστηκαν στο Τρίγωνο των Βερμούδων

Ένα από τα μεγαλύτερα πλοία που εξαφανίστηκαν στο Τρίγωνο των Βερμούδων ήταν το δεξαμενόπλοιο Marine Sulphur Queen, μήκους περίπου 170 μέτρων, το Φεβρουάριο του 1963. Το πλοίο, πετρελαιοφόρο κατασκευασμένο προς το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, είχε μετασκευαστεί ώστε να έχει τη δυνατότητα μεταφοράς λιωμένου θειαφιού, ενός φορτίου επικίνδυνου και δύσκολου στο χειρισμό.

Ένα από τα μεγαλύτερα πλοία που εξαφανίστηκαν στο Τρίγωνο των Βερμούδων
Από τα συντρίμια του Marine Sulphur Queen
πηγή: US Coast Guard

Όταν εξαφανίστηκε μετέφερε φορτίο 15.000 τόνων από το Beaumont του Texas στο Norfolk. Μόλις 2 εβδομάδες πριν το τελευταίο ταξίδι το πλοίο είχε περάσει με επιτυχία γενική επιθεώρηση του αξιόπλοού του, όλων των συστημάτων συμπεριλαμβανομένων. Πιστεύεται ότι χάθηκε κάπου κοντά στα Florida Keys, ενώ τα μοναδικά ίχνη που βρέθηκαν ήταν μερικά συντρίμμια μικρού μεγέθους, μεταξύ των οποίων μια πινακίδα με το όνομα του πλοίου και σωσίβια. Σε ένα σωσίβιο ήταν δεμένο ένα πουκάμισο, ενώ άλλα σωσίβια έφεραν ίχνη επίθεσης, πιθανότατα από καρχαρίες.

Η συγκεκριμένη εξαφάνιση αφορά ένα πλοίο μεγάλου μεγέθους και δύσκολα μπορεί να αποδοθεί σε καιρικές συνθήκες. Κάποια από τα αδελφά πλοία του Marine Sulphur Queen (δεξαμενόπλοια Τ-2) είχαν σπάσει στα 2, πιθανότατα κάποιου στατικού σφάλματος στο σχεδιασμό τους, όμως σχεδόν πάντα άφηναν αρκετό χρόνο στο πλήρωμα να τα εγκαταλείψει, ενώ αρκετές φορές το ένα μισό του πλοίου παρέμενε εν πλώ. Αν λοιπόν το Marine Sulphur Queen είχε και αυτό σπάσει στα 2, το πλήρωμα είχε αρκετό χρόνο και για να στείλει κάποιο μήνυμα με τον ασύρματο, αλλά και για να χρησιμοποιήσει τα σωστικά μέσα. Διατυπώθηκε επίσης η υπόθεση κάποιου προβλήματος στη διαχείριση του φορτίου που μπορεί να οδήγησε σε έκρηξη, αν και πάλι δε δικαιολογείται η πλήρης καταστροφή του πλοίου. Μια άλλη θεωρία ενέπλεκε την Κούβα και την κυβέρνηση του Κάστρο.

Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή οι Κουβανοί κατέλαβαν το πλοίο έχοντας ως στόχο το φορτίο του, και σκηνοθέτησαν την εξαφάνισή του διασπείροντας τα συντρίμμια που βρέθηκαν. Όμως για καμία από τις παραπάνω θεωρίες δεν υπήρξαν ποτέ σαφείς αποδείξεις, ή έστω ενδείξεις, με αποτέλεσμα η επίσημη εκδοχή για την εξαφάνιση να αναφέρεται σε άγνωστα αίτια.

ατελείωτη σειρά περιστατικών με αεροπλάνα και πλοία.

Πέρα από τις παραπάνω εξαφανίσεις υπάρχει μια ατελείωτη σειρά περιστατικών με αεροπλάνα και πλοία. Πολλά από αυτά είναι μικρά, ιδιωτικά ή ναυλωμένα, σκάφη αναψυχής και αεροπλάνα, καθώς η περιοχή πέρα από σταυροδρόμι μεταφορών, έχει σημαντικούς πόλους έλξης τουριστικής κίνησης.

Αρκετές φορές, είτε από λάθος, είτε από κεκτημένη ταχύτητα, είτε και σε μια προσπάθεια εντυπωσιασμού, στα συμβάντα του Τριγώνου τω Βερμούδων συμπεριλαμβάνονται και δύο πολύ γνωστές υποθέσεις, οι οποίες όμως δε σχετίζονται με αυτό. Πρόκειται για το περίφημο μυστήριο του Mary Celeste και το ναυάγιο του πυρηνικού υποβρυχίου SSN-589 Scorpion. Και τα δύο περιστατικά έχουν συμβεί σε μεγάλη απόσταση από την περιοχή του Τριγώνου, κοντά στις Αζόρες, ενώ τουλάχιστο το ναυάγιο του Scorpion δεν αποτελεί μυστήριο.

Κοινό στοιχείο στα περισσότερα περιστατικά είναι η αιφνίδια εξαφάνιση, χωρίς κανένα σήμα κινδύνου. Επίσης, στις έρευνες που ακολουθούν ανευρίσκονται ελάχιστα ή καθόλου ίχνη των χαμένων πλοίων και αεροσκαφών, ακόμα και όταν αυτά είναι μεγάλου μεγέθους. Προφανώς, στο μακρύ κατάλογο των περιστατικών που παρουσιάζονται ως μυστήρια του Τριγώνου υπάρχουν πάρα πολλές υποθέσεις οι οποίες έχουν μερικώς ή πλήρως εξηγηθεί.

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που επίδοξοι ερευνητές σκόπιμα αλλοίωσαν περιστατικά, ή παρουσίασαν μέρος της ιστορίας, ή και δεν προέβησαν σε πλήρη αναλυτική έρευνα, με ατποτέλεσμα να παρουσιάζουν ως μυστήρια ιστορίες οι οποίες έχουν απόλυτα λογικές εξηγήσεις. Η περίπτωση της Πτήσης 19 είναι το κορυφαίο παράδειγμα.
Με ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να αντιμετωπίζονται και τα περιστατικά που αφορούν μικρά, ιδιωτικά, σκάφη και αεροπλάνα. Είναι λογικό να υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες για την κατάσταση τους σε ότι αφορά τόσο τα συστήματα πρόωσης και ελέγχου, όσο και τα συστήματα επικοινωνιών. Φυσικά ο ανθρώπινος παράγοντας και η εμπειρία των ερασιτεχνών καπετάνιων ή πιλότων, αποτελεί παράμετρο ύψιστης σημασίας, ειδικά σε μια περιοχή πολύ απαιτητική εξ' αιτίας των ιδιαίτερων μετεωρολογικών χαρακτηριστικών της.

Όμως ακόμα και αν κανείς διαγράψει και αγνοήσει όλα τα περιστατικά που αφορούν μικρά σκάφη και αεροπλάνα, εξακολουθεί να παραμένει ένας μεγάλος αριθμός εξαφανίσεων στις οποίες οι επίσημες επιτροπές διερεύνησης δεν έχουν καταφέρει να δώσουν κάποια εξήγηση.
Από την άλλη μεριά, ανεξήγητες εξαφανίσεις συμβαίνουν σε όλες τις θάλασσες του κόσμου, αλλού λιγότερες, αλλού περισσότερες, ανάλογα με την πυκνότητα της κίνησης και τα μορφολογικά και μετεωρολογικά δεδομένα που χαρακτηρίζουν κάθε περιοχή.

Είναι δύσκολο να σταθμίσει κανείς αυτές τις 2 πλευρές του ίδιου νομίσματος και να αποφανθεί εάν στην περιοχή που έχει γίνει γνωστή ως Τρίγωνο των Βερμούδων συμβαίνει κάτι παράξενο, κάτι έξω από τα συνηθισμένα, ή αν απλά ο αριθμός των ανεξήγητων εξαφανίσεων είναι αποδεκτός (δηλαδή σε φυσιολογικά επίπεδα συγκρινόμενος με άλλες περιοχές) λαμβάνοντας υπ' όψιν τους μεγάλους αριθμούς αεροσκαφών και πλοίων που διέρχονται από την περιοχή και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της (έντονα, αιφνίδια καιρικά φαινόμενα, Gulf Stream κλπ).

Θεωρίες και ερωτηματικά

Οι κύριες τάσεις που επικρατούν στη διατύπωση θεωριών και πιθανών εξηγήσεων για το Τρίγωνο των Βερμούδων είναι τρεις.
Η πρώτη είναι εκείνη που εκφράζει όσους δεν πιστεύουν ότι υπάρχει κάτι αξιοπερίεργο στην περιοχή. Οι υποστηρικτές αυτής της άποψης αποδέχονται τον αριθμό των ανεξήγητων ναυαγίων και αεροπορικών ατυχημάτων ως φυσιολογικό, λαμβάνοντας υπ' όψιν τη μεγάλη πυκνότητα των θαλάσσιων και εναέριων δρομολογίων που διέρχονται από την περιοχή ή εκτελούνται εντός αυτής.

Σημειώνουν επίσης ότι μεγάλος αριθμός των αεροσκαφών και πλοίων είναι ιδιωτικής χρήσης, με ότι αυτό συνεπάγεται, για την εμπειρία των χειριστών, την παλαιότητα και το επίπεδο συντήρησης του μηχανολογικού εξοπλισμού, καθώς επίσης και την επάρκεια των βοηθημάτων ναυσιπλοΐας ή αεροπλοΐας και επικοινωνιών. Ενισχυτικά χρησιμοποιούν τις διατυπώσεις της Ακτοφυλακής των ΗΠΑ, ότι ο αριθμός εκκλήσεων για βοήθεια στη συγκεκριμένη περιοχή, σε ετήσια βάση, δεν υπερβαίνει αυτόν που αντιστοιχεί σε άλλες περιοχές, αντίστοιχου μεγέθους, αλλά και του ασφαλιστικού οργανισμού των Lloyds του Λονδίνου, ότι η περιοχή δεν παρουσιάζει αυξημένο ποσοστό ατυχημάτων. Τέλος, διάφοροι ερευνητές, προσπάθησαν να τεκμηριώσουν τους ισχυρισμούς τους, μέσω της ανάλυσης των ναυαγίων και εξαφανίσεων σε άλλες περιοχές του κόσμου. Μια τέτοια μελέτη, αναφορά στην οποία έχει γίνει και σε ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του BBC για το Τρίγωνο, κατέδειξε ότι στην περιοχή ανάμεσα στις Αζόρες και την Πορτογαλία, μπορεί κανείς να εντοπίσει εξίσου μεγάλο αριθμό ανεξήγητων εξαφανίσεων.

Η δεύτερη τάση αποδέχεται ότι πράγματι η περιοχή παρουσιάζει υπερβολικό αριθμό ανεξήγητων συμβάντων, προσπαθεί όμως να τα εξηγήσει με βάση τη λογική και την επιστήμη. Στον κεντρικό άξονα αυτής της αντιμετώπισης βρίσκονται τα ιδιαίτερα φυσικά χαρακτηριστικά της περιοχής και οι μετεωρολογικές συνθήκες που επικρατούν. Τα κυριότερα σημεία που επικαλούνται οι υποστηρικτές αυτής της τάσης είναι:

το Ρεύμα του Κόλπου και τα μικρότερα επιφανειακά και υποθαλάσσια ρεύματα μπορούν αφενός να παρασύρουν σε μεγάλες αποστάσεις τα επιπλέοντα συντρίμμια των ατυχημάτων και αφετέρου συντελούν σε μια σειρά περίεργα φαινόμενα. Τέτοια φαινόμενα είναι η απότομη εμφάνιση πυκνής ομίχλης λόγω θερμοκρασιακών διαφορών και η απρόβλεπτη και ξαφνική δημιουργία έντονων κυματισμών ύψους μέχρι και 15 μέτρων.

τα έντονα, απρόβλεπτα, χρονικά και χωρικά περιορισμένα έντονα καιρικά φαινόμενα, όπως θύελλες με ταχύτητες ανέμου μέχρι και 100 Km/hr. Αυτές οι θύελλες ή καταιγίδες έχει παρατηρηθεί ότι μερικές φορές διαρκούν μόλις μερικά λεπτά καλύπτοντας ελάχιστα τετραγωνικά μίλια. Συχνά συνοδεύονται και από εμφάνιση υψηλών φορτίων στατικού ηλεκτρισμού (φαινόμενο St Elmo's fire) που μπορούν να επηρεάσουν όργανα πλοήγησης και επικοινωνιών. Τα περισσότερα από αυτά τα καιρικά φαινόμενα συνδέονται έμμεσα ή άμεσα με τη ροή του Ρεύματος του Κόλπου. τα σιφούνια, τα οποία είναι θαλάσσιοι κυκλώνες που μπορούν να ανεβάσουν στήλες νερού σε ύψος μερικών εκατοντάδων μέτρων.

κύματα που προκαλούνται από υποθαλάσσιους σεισμούς, φαινόμενο σχετικά συχνό στην περιοχή. οι μαγνητικές ανωμαλίες στην περιοχή οι οποίες μπορούν να επηρεάσουν πυξίδες, ασυρμάτους και όργανα πλοήγησης. Να σημειωθεί πάντως ότι η ύπαρξη τέτοιων μαγνητικών ανωμαλιών δεν αποτελεί αποτέλεσμα κάποιας λεπτομερούς επιστημονικής μελέτης, αλλά περισσότερο θεωρία. Το πρόγραμμα Magnet του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ που παρακολουθεί για περίπου 50 χρόνια, τη διαμόρφωση του μαγνητικού πεδίου της γης στους ωκεανούς, δεν έχει καταγράψει ιδιαίτερες μαγνητικές διαταραχές στην περιοχή.

οι θύλακες μεθανίου στο βυθό του ωκεανού οι οποίοι μπορεί να απελευθερώνουν φυσαλίδες αερίου προς την επιφάνεια της θάλασσας. Αυτές οι φυσαλίδες ελαττώνουν την πυκνότητα του νερού προκαλώντας τη βύθιση πλοίων που μπορεί εκείνη τη στιγμή να βρίσκονται στο σημείο εκτόνωσης της φυσαλίδας. Επιπλέον, σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, αν κάποιο αεροπλάνο βρεθεί σε χαμηλό ύψος τη στιγμή που εκτονώνεται η φυσαλίδα, οι κινητήρες του μπορεί να προκαλέσουν έκρηξη λόγω ανάφλεξης του μεθανίου. Η θεωρία αυτή δεν είναι απόλυτα αποδεκτή επιστημονικά, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι θύλακες μεθανίου σε χαμηλές θερμοκρασίες υπάρχουν στο βυθό των θαλασσών σχεδόν σε όλη τη γη και όχι μόνο στην περιοχή του Τριγώνου.

η απάντηση στο μυστήριο δεν πρέπει να αναζητηθεί Στην γνωστή επίσημη

Τέλος, υπάρχει η τρίτη τάση σύμφωνα με την οποία η απάντηση στο μυστήριο του Τριγώνου δεν πρέπει να αναζητηθεί στα πλαίσια της γνωστής, επίσημης επιστήμης αλλά πέρα από αυτή. Οι υποστηρικτές αυτής της τάσης αναζητούν την εξήγηση, ή τις εξηγήσεις μέσω διάφορων θεωριών, οι περισσότερες εκ των οποίων διατυπώθηκαν για πρώτη φορά τις δεκαετίας του 60 και του 70, όταν, κυρίως μετά το 1970, το Τρίγωνο των Βερμούδων γνώρισε μεγάλη δημοσιότητα.

Μεταξύ των πιο δημοφιλών θεωριών βρίσκεται η σύνδεση των σημερινών φαινομένων στην περιοχή με τον αρχαίο, μυθικό πολιτισμό της Ατλαντίδας. Η αναζήτηση της χαμένης ηπείρου ήταν και είναι αντικείμενο ενδιαφέροντος για ένα πλήθος ανθρώπων και ειδικοτήτων από ιστορικούς, αρχαιολόγους και φιλολόγους, μέχρι μέντιουμ, κυνηγούς θησαυρών και ερευνητές του μυστηρίου και του υπερφυσικού. Πολλές απόψεις έχουν εκφραστεί για την ίδια την ύπαρξη της Ατλαντίδας, την ταύτισή της με άλλους αρχαίους γνωστούς πολιτισμούς (πχ Μινωϊκός), ή τη θέση στην οποία βρισκόταν. Μέχρι σήμερα καμία άποψη δεν έχει επαρκώς τεκμηριωθεί ώστε να δίνει με σαφήνεια και πληρότητα το γεωγραφικό και πολιτισμικό στίγμα της Ατλαντίδας.

Η εκτίμηση την οποία ασπάζεται το ευρύ κοινό, όχι απαραίτητα δικαιολογημένα, είναι ότι η Ατλαντίδα βρίσκεται στο βυθό του Ατλαντικού Ωκεανού, στην περιοχή ανάμεσα στον Κόλπο του Μεξικού και το Γιβραλτάρ και κατά συνέπεια το Τρίγωνο των Βερμούδων βρίσκεται πάνω από τα ερείπια των αρχαίων Ατλάντιων πόλεων.

Η θεωρία που συνδέει την Ατλαντίδα και το Τρίγωνο των Βερμούδων βασίζεται στην άποψη ότι στο βυθό της θάλασσας, κάτω από την περιοχή όπου συμβαίνουν οι ανεξήγητες εξαφανίσεις, βρίσκονται οι πηγές ενέργειας της Ατλαντίδας. Μεγάλοι ενεργειακοί κρύσταλλοι, οι οποίοι επέζησαν της καταστροφής της ηπείρου, έχοντας υποστεί σημαντικές ζημιές. Οι βλάβες αυτές είχαν ως αποτέλεσμα οι κρύσταλλοι να παράγουν και να εκπέμπουν δέσμες ενέργειας σε άτακτα χρονικά διαστήματα. Όταν λαμβάνουν χώρα αυτές οι εκπομπές ενέργειας όσα άτυχα πλοία ή αεροπλάνα βρεθούν στην πορεία τους εξαϋλώνονται και εξαφανίζονται χωρίς κανένα ίχνος και χωρίς να προλάβουν να επικοινωνήσουν με κανένα. Να σημειωθεί πάντως ότι η συγκεκριμένη θεωρία δεν προσφέρει την παραμικρή απτή απόδειξη, ή έστω ένδειξη για όσα περιγράφει ή υποθέτει, ενώ και αρκετά από τα συμβάντα που αποδίδονται στις μυστηριώδεις δυνάμεις του Τριγώνου έρχονται να την αντικρούσουν (πχ τα πλοία φαντάσματα).

Μια άλλη ενδιαφέρουσα θεωρία είναι εκείνη που υποστηρίζει ότι τα πλοία και τα αεροπλάνα που εξαφανίζονται, στην πραγματικότητα περνούν σε μια άλλη διάσταση, ή μετατοπίζονται στο χρόνο. Τοποθετεί στην περιοχή του Τριγώνου την είσοδο, την πύλη, μιας μαύρης τρύπας πλανητικής κλίμακας ή μιας σκουληκότρυπας (wormhole) η οποία μπορεί να είναι είτε απλά μια ανωμαλία της φύσης, είτε αποτέλεσμα της ύπαρξης κάποιας πηγής υψηλής ενέργειας (όπως οι κρύσταλλοι της Ατλαντίδας), είτε εξωγήινης προέλευσης.

Φυσικά υπάρχει και η θεωρία της επέμβασης UFO και της απαγωγής (abduction) των εξαφανισθέντων σκαφών και των πληρωμάτων τους από εξωγήινα όντα. Οι απαγωγές αυτές μπορεί να γίνονται είτε μέσω της φυσικής παρουσίας εξωγήινων σκαφών στην περιοχή (εξηγούνται έτσι και διάφορες μαρτυρίες για περίεργα φώτα), είτε προς μία μυστική υποθαλάσσια βάση, είτε με απευθείας τηλεμεταφορά. Η θεωρία της εμπλοκής εξωγήινων όντων είναι ίσως η πιο διαδεδομένη και αυτή που έχει τους περισσότερους οπαδούς.

Οι τρείς τάσεις-θέσεις απέναντι στο Τρίγωνο των Βερμούδων και οι επιμέρους θεωρίες που στις οποίες αναλύονται οι δύο από αυτές, καλύπτουν όλο το φάσμα της σκέψης και της κοσμοθεωρίας των ανθρώπων. Ο καθένας μπορεί να διαλέξει ποια τον εκφράζει και ποια τον πείθει περισσότερο. Ίσως κάποιες από τις παραπάνω θεωρίες να ηχούν υπερβολικά αυθαίρετες, ή ακόμη και αστείες, όμως δεν παύουν να πείθουν και να συναρπάζουν μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Βέβαια, το βασικό, θεμελιώδες ερώτημα είναι κατά πόσο υπάρχει κάποιο μυστήριο στην ιστορία αυτή.

Ο πλανήτης μας είναι γεμάτος μεγάλα και μικρά μυστήρια. Κάποια από αυτά εξηγούνται με την πάροδο του χρόνου και την πρόοδο της επιστήμης, άλλα εξακολουθούν να περιμένουν απαντήσεις. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ανθρώπινη φύση έλκεται από το μυστήριο, από το ανεξήγητο. Ίσως να οφείλεται στην αρχέγονη ανάγκη της αίσθησης μιας ανώτερης δύναμης στην οποία να μπορούν να αποδοθούν οι όμορφες και οι άσχημες στιγμές της ζωής, τα καλά και τα κακά αυτού του κόσμου. Για κάποιους η δύναμη αυτή ονομάζεται Θεός, για άλλους Φύση, για κάποιους τρίτους Μοίρα. Ίσως είναι αυτή η ίδια δύναμη που κινεί τα νήματα στο Τρίγωνο των Βερμούδων, ίσως το ίδιο το Τρίγωνο να μην είναι παρά το άθροισμα των φόβων μας για ότι δεν μπορούμε να κατανοήσουμε.

Βιβλιογραφικές αναφορές και σύνδεσμοιhttp://www.bermuda-triangle.org
Berlitz C., The Bermuda Triangle, Doubleday, 1974
Kuche L., The Bermuda Triangle Mystery Solved, Prometheus Books, 1995 (reprint)
Department of the Navy, Naval Historical Center, The Loss of Flight 19, 1998
Department of the Navy, Naval Historical Center, The Bermuda Triangle, 2001
Encyclopaedia Britannica (Sargasso Sea, Gulf Stream, Bermuda Triangle, St Elmo's Fire)
Mayel H., Bermuda Triangle: Behind the Intrigue, National Geographic News, Dec 2002
Bermuda Shorts: A brief history of the Devil's Triangle
Courson M., The Bermuda Triangle
Skeptic Dictionary, Bermuda (or Devil's) Triangle
Devil's Triangle
Keyte G., The Bermuda Triangle
http://unmuseum.mus.pa.us/triangle.htm
http://bermuda-trianlge.fateback.com
Follow Share:

Post A Comment: 0

Blog

Disqus

O ιστότοπος χρησιμοποιεί cookie,για να διασφαλίσουμε ότι έχετε την καλύτερη δυνατή εμπειρία,με τη χρήση αυτού του ιστότοπου αποδέχεστε τη χρήση των cookie.Περισσότερα

_ Εγγραφείτε στις ενημερώσεις Notifications