Η «νέα κανονικότητα» και «κοινωνική ευθύνη» και «αλληλεγγύη» είναι η εξής: βλέπεις τον άλλον να πνίγεται, τον σταυρώνεις και του λες «καλό ταξίδι, αδελφέ»…
Για τους επαγγελματίες υγείας, ναυαγοσώστες ή οργανωμένες κοινότητες προβλέπονται ανώτερα μέσα προστασίας και παροχή οξυγόνου στο θύμα με φιάλη και μάσκα Ambu. Από κει και πέρα, αν ο διασώστης είναι κάποιος εθελοντής οι οδηγίες αλλάζουν σύμφωνα… με τον βαθμό σχέσης ή συγγένειας.
Στην περίπτωση που ο διασώστης είναι μέλος της οικογένειας και μένει στο ίδιο σπίτι με το θύμα, άρα είναι στην ίδια κατάσταση με αυτό (και οι δύο φορείς ή μη του ιού), ισχύουν οι οδηγίες του 2015 που περιλαμβάνουν και το «φιλί της ζωής»: Αρχή με πέντε εμφυσήσεις και συνέχεια με 1 λεπτό ΚΑΡΠΑ αν το θύμα δεν αρχίσει να αναπνέει. Κλήση στο 166 και συνέχιση της ίδιας διαδικασίας μέχρι να φτάσει ασθενοφόρο
Αν ο εθελοντής είναι τυχαία παρευρισκόμενος, η οδηγία αλλάζει: προέχει το χρέος και η ευθύνη του απέναντι στην οικογένεια και στην κοινωνία. Προσεγγίζει το θύμα έχοντας λάβει μέσα προστασίας (μάσκα, γάντια), γονατίζει δίπλα του και από απόσταση ελέγχει αν αντιδράει χωρίς να προχωρήσει σε διάνοιξη του αεραγωγού. Αν δεν αναπνέει, καλύπτει με μια μάσκα ή πανί το στόμα και τη μύτη του θύματος και προχωρά μόνο σε θωρακικές συμπιέσεις και γρήγορες απινιδώσεις αποφεύγοντας τις εμφυσήσεις.
Δηλαδή, θα προσπαθήσει να «επαναφέρει την αναπνοή του θύματος» αφού του έχει κλείσει το στόμα με ένα πανί ή μάσκα! Κι αφού έχει μαζί του ο ίδιος μάσκα αλλά και γάντια.
Κι όλο αυτό λέγεται “κοινωνική ευθύνη”, γιατί όταν δεις τον άλλον να πνίγεται, είναι δύσκολο να κάνεις τα μαθηματικά και να βρεις πόσες πιθανότητες υπάρχουν να είναι φορέας του κορωνοϊού και να μην το ξέρει, και πόσες πιθανότητες υπάρχουν να σε κολλήσει τον ιό ΦΥΣΩΝΤΑΣ του αέρα στο στόμα, και να ζυγιάσεις σε δευτερόλεπτα το ρίσκο ανάλογα και με την ηλικία του θύματος: τώρα… παππούς είναι αυτός, σήμερα-αύριο θα φύγει, αξίζει να ρισκάρω; με το 10χρονο να το πάρω το ρίσκο ή όχι; τούτος/η είναι στην ηλικία μου πάνω κάτω, θα μπορούσε να ήταν και ο αδελφός ή η αδελφή μου, να βοηθήσω με… “το γάντι” μόνο;
«Κοινωνική ευθύνη», ρε κοινωνιοπαθείς, το αποκαλείτε όλο αυτό ή χτίζετε τις ακόμα πιο εγωκεντρικές και κυνικές κοινωνίες του μέλλοντος; Φτου σας, να μην σας βασκάνω! Αλλά όχι… απαγορεύεται και αυτό. Προτιμάμε την παγκόσμια βασκανία της «νέας κανονικότητας», ως πιο… κοινωνικά υπεύθυνη!
Δείτε και την εικόνα: “Όλοι μακριά” – έχουμε μια “υγειονομική βόμβα εδώ”, αφήστε την να απενεργοποιηθεί μόνη της. Θεός σχωρέσ’ την…
0 comments
Δημοσίευση σχολίου