Ο διάσημος Άγγλος συγγραφέας Sir Arthur Conan Doyle, ο οποίος πέθανε στις 7 Ιουλίου του 1930, εξακολουθούσε να απασχολεί την κοινή γνώμη, ακόμη κι έναν χρόνο μετά τον θάνατό του.
Είναι γνωστό ότι, κατά τα τελευταία έτη της ζωής του, είχε αφιερωθεί στον Πνευματισμό και σύντομα, χάρη στην παγκόσμια συγγραφική του φήμη, κατόρθωσε να καταλάβει σημαντική θέση στον χώρο αυτόν. Είχε γράψει σχετικά άρθρα και βιβλία, πραγματοποίησε ομιλίες και με το βάρος της γνώμης του, βοήθησε καταπληκτικά στη διάδοσή του.
Όταν ο συγγραφέας του «Sherlock Holmes» έφυγε απ’ τη ζωή, οι οπαδοί του θυμήθηκαν ότι συχνά τους τόνιζε πως και μετά τον σαρκικό του θάνατο, δε θα έφευγε από κοντά τους, αλλά, τουναντίον, θα παρουσιαζόταν ως πνεύμα και θα παρακολουθούσε τις έρευνες και τα πειράματά τους.
Ο Sir Arthur Conan Doyle δήλωνε απολύτως πεπεισμένος για την αθανασία του πνεύματος και για την ικανότητά του να βρίσκεται σε συνεχή επαφή με τους ζώντες ανθρώπους και υποσχόταν ότι, όταν εκείνος θα απεβίωνε, δε θα έπαυε ποτέ να επικοινωνεί με τους αγαπημένους του. Γι’ αυτό, άλλωστε, τους είχε ζητήσει να μην τον κλάψουν, ούτε να τον θρηνήσουν, διότι δε θα απομακρυνόταν ποτέ από κοντά τους, αλλά, αντιθέτως, θα τους επισκεπτόταν συχνά και τους ζήτησε να του κρατούν διαρκώς τη θέση του κενή.
Όμως, τις δηλώσεις αυτές του πασίγνωστου συγγραφέα προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν πλήθος Άγγλων πνευματιστών, οι οποίοι κάθε τόσο διέδιδαν ότι ο Conan Doyle παρουσιαζόταν στις συνεδριάσεις τους και παρακολουθούσε τις εργασίες τους.
Σύμφωνα με τις φήμες των διαφόρων πνευματιστικών ομίλων της Αγγλίας, το πνεύμα του Conan Doyle εμφανιζόταν παντού και αδιακρίτως σε όλους τους μελετητές του Μεταφυσικού, με τους οποίους, όπως ισχυρίζονταν εκείνοι, συνδιαλεγόταν μαζί τους.
Όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί και οι διαδόσεις διαψεύδονταν πάντοτε κατηγορηματικώς από τη χήρα του συγγραφέα, Jean Elizabeth Leckie, η οποία βεβαίωνε ότι ο μακαρίτης σύζυγός της, όταν ήταν ακόμη εν ζωή, έτρεφε άγρια αντιπάθεια προς τους ξένους ανθρώπους και δεν είχε στενές σχέσεις παρά μόνον με ελάχιστους, εκτός από τον στενό κύκλο των οικείων του. Επομένως, η χήρα του θεωρούσε τελείως απίθανο ότι ο σύζυγός της, που ήταν τόσο περιορισμένος στις διαπροσωπικές του επαφές όσο ζούσε, να είχε μεταβληθεί σε τόσο κοινωνική οντότητα μετά τον θάνατό του.
Την άνοιξη του 1931, η Jean Elizabeth Leckie προέβη σε μια ανακοίνωση, η οποία κατέπληξε τον κόσμο ολόκληρο και συγκίνησε τους πνευματιστικούς κύκλους. Δήλωσε σε όλες τις αγγλικές εφημερίδες ότι ο λατρεμένος της σύντροφος έδωσε τελικά τα πολυπόθητα σημεία της μεταθανάτιας ύπαρξής του στους οικείους του, μέσω της τεχνικής της φωτογράφισης πνευμάτων.
Πραγματικά, ο σπουδαίος Άγγλος συγγραφέας και πνευματιστής, κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του, είχε ασχοληθεί ιδιαιτέρως με το σύστημα αυτό της επικοινωνίας με τον κόσμο των πνευμάτων, το οποίο αποτελούσε το πιο σύγχρονο, για την εποχή, επίτευγμα.
Βάση των πνευματιστικών αυτών εκδηλώσεων αποτελούσε η αντίληψη ότι τα μέντιουμ εξέπεμπαν από το σώμα τους μια μεγάλη ποσότητα ενός άυλου και ορατού πράγματος, το οποίο αποκαλούσαν «εκτόπλασμα» και το οποίο αποτελούσε τον τελειότερο τρόπο με τον οποίο τα πνεύματα μπορούσαν να εκδηλωθούν, έτσι ώστε να γίνουν αντιληπτά από τις ανθρώπινες αισθήσεις.
Ανώτερης ποιότητας εκλαμβάνονταν τα εκτοπλάσματα, τα οποία εκπέμπονταν από τα λεγόμενα «φωτογραφικά μέντιουμ». Μέσω των πνευματιστικών αυτών φωτογραφικών μέντιουμ, καθίστατο εφικτή η φωτογράφιση των πνευμάτων και είχαν πραγματοποιηθεί πολλά σχετικά πειράματα.
Στις αρχές του 1931, λοιπόν, ένας κληρικός από το Yorkshire της Αγγλίας, ο Αιδεσιμότατος Charles Lakeman Tweedale ζήτησε τη βοήθεια ενός διάσημου «πνευματιστικού φωτογράφου», του μέντιουμ William Hope, ο οποίος κατόρθωσε να τραβήξει μια φωτογραφία, όπου πάνω από το κεφάλι του Αιδεσιμότατου και της συζύγου του εμφανιζόταν το κεφάλι ενός αινιγματικού πνεύματος.
Μάλιστα, σε μια άλλη περίπτωση ο σκιώδης William Hope είχε τραβήξει μια άλλη παράξενη φωτογραφία, στην οποία είχαν αποτυπωθεί τα κεφάλια τριών πνευμάτων, ανάμεσά τους κι εκείνο του Sir Arthur Conan Doyle.
Με τον ίδιο άνθρωπο πειραματίστηκε και ο γιος του μεγάλου συγγραφέα, ο Denis Percy Conan Doyle, ο οποίος είχε κι εκείνος καταφέρει να λάβει φωτογραφίες, στις οποίες φαινόταν το κεφάλι του πατέρα του καθαρότατα.
Λίγες ημέρες αργότερα, κατόπιν προειδοποίησης του πνεύματος του Άγγλου συγγραφέα, πραγματοποιήθηκε μια πνευματιστική συγκέντρωση, στην οποία παρέστησαν η χήρα του και ο άλλος του γιος, ο Adrian Malcolm Conan Doyle.
Αυτή τη φορά, πάνω στη φωτογραφική πλάκα του William Hope δεν εμφανίστηκε το πρόσωπο του Sir Arthur, αλλά μια έγγραφη δήλωσή του προς τους συγκεντρωμένους οικείους του. Τα μέλη της οικογένειάς του αποφάνθηκαν κατάπληκτοι ότι η δήλωση αυτή ήταν γραμμένη με τον ακριβή γραφικό χαρακτήρα του διάσημου συγγραφέα.
«Αγαπητοί μου! Περίμενα ανυπομόνως τη στιγμή αυτή, χωρίς, όμως, να κατορθώσω να έρθω σε επαφή μαζί σας, όπως θα ήθελα. Υπάρχει κάποια δυσκολία. Σας χαιρετώ όλους. Εκτελείτε τα έργα του Θεού».
Υπήρξαν πολλοί οι οποίοι κατηγόρησαν τον αμφιλεγόμενο «πνευματιστικό φωτογράφο» William Hope για απάτη, ενώ υπήρξαν και άλλοι οι οποίοι υπερασπίστηκαν με πάθος τη δουλειά του. Ο άτυπος αυτός πόλεμος, ανάμεσα σε όσους πίστευαν στις εκτοπλασματικές μορφές και στις φωτογραφικές τους απεικονίσεις και σε εκείνους που υπήρξαν αρνητές και αμφισβητίες, είχε καταλάβει ολόκληρες στήλες των πρωτοσέλιδων των αγγλικών εφημερίδων.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Η ΒΡΑΔΥΝΗ», στις 04/05/1931
0 comments
Δημοσίευση σχολίου