Εννέα ευχές που προκαλούν κατάρες!!!
Εννέα ευχές που προκαλούν κατάρες

Οι ευχές με εκνευρίζουν (τι πρωτότυπο). Τις θεωρώ όλες τελείως τυπικές και τετριμμένες, οπότε κάθε φορά που θέλω να ευχηθώ σε κάποιον μου παίρνει δέκα ώρες να σκεφτώ κάτι πρωτότυπο να του γράψω. Πολύ περισσότερο αν ανήκει στην κατηγορία «δεν σε έχω δει ποτέ στη ζωή μου, αλλά μιλάμε στο Facebook», όπου οι ευχές γίνονται ακόμα πιο δύσκολες, μια και δεν γνωρίζεις τον άλλο προσωπικά και το μόνο που σου βγαίνει αυθόρμητα είναι το: «άει στα τσακίδια, μας έπρηξες με τα κωλογενέθλιά σου!».

Παράλληλα, θεωρώ ότι στις περισσότερες περιπτώσεις οι ευχές είναι και τελείως περιττές — είτε απευθύνονται σε οικεία και φιλικά προσκείμενα πρόσωπα, είτε σε αγνώστους. Ας πιάσουμε πρώτα την περίπτωση των οικείων προσώπων. Για ποιον λόγο θεωρείς αναγκαίο να ευχηθείς, για παράδειγμα, στον ανιψιό σου: «καλή σταδιοδρομία»; Υπήρχε περίπτωση να φανταστεί ότι επιθυμείς να τον δεις να κάνει πεζοδρόμιο στη Συγγρού, δηλαδή; Αν και όσοι/όσες κάνουν πεζοδρόμιο βγάζουν σε μια νύχτα περισσότερα από όσα έβγαλα εγώ ένα εξάμηνο, οπότε το: «σου εύχομαι φούστα κλαρωτή κι ένα καλό σημείο στην Κουμουνδούρου» ακούγεται πλέον σαν μία πρώτης τάξεως ευχή!

Επίσης, για ποιον λόγο να ευχηθείς στον κολλητό σου, που έχει σπασμένο πόδι: «περαστικά»; Αν δεν το κάνεις, θα θεωρήσει ότι θες να τον δεις πιο παράλυτο και από τη φάτσα του Στίβεν Σιγκάλ; Είναι τα αγαπημένα σου πρόσωπα! Εννοείται ότι εύχεσαι μόνο καλά γι’ αυτά! Εκτός πια και αν είσαι κάνας μίζερος σκατόψυχος που μισεί τους πάντες και θέλει να τους βλέπει να βουλιάζουν σε έναν δυσώδη βάλτο δυστυχίας και συμφοράς. Και αν ισχύει αυτό, τότε έχεις φροντίσει ήδη να το δείξεις σε όλους, επομένως γνωρίζουν ότι οι ευχές σου είναι πιο ψεύτικες κι από τα β@ζιά της Άννας Βίσση – μην κάνεις καν τον κόπο!

Κάθε φορά που εκστομίζουμε μία ευχή, προκαλούμε το σύμπαν! Όποτε ακούω ένα «να ζήσετε», περιμένω να σκάσει μετεωρίτης στα κεφάλια των νεόνυμφων, με καρφιτσωμένο το σημείωμα: «πάρτα, μωρή, η ευχή σου δεν τους έσωσε!».

Όσον αφορά τους αγνώστους, δεν σε απασχολεί καν εάν η τυχαία τύπισσα, που ούτε θυμάσαι γιατί σε πρόσθεσε στο Facebook, θα ζήσει πολλά χρόνια ή θα έχει καλορίζικο σπίτι ή βίο ανθόσπαρτο. Και με τσουκνίδες να της τον σπείρουν τον βίο, σκασίλα σου εσένα. Δεν την ξέρεις και δεν θες να την μάθεις, οπότε οι όποιες καλοτυχίες ή κακοτυχίες της σε αφήνουν παγερά αδιάφορο. Γιατί να υποκριθείς ότι ενδιαφέρεσαι και να ευχηθείς ο,τιδήποτε σε ανθρώπους που όλοι ξέρουν ότι τους έχεις χεσμένους;

Τέλος, θεωρώ τις ευχές γρουσούζικες! Ναι, ξέρω ότι ο σκοπός τους είναι ο ακριβώς αντίθετος, αλλά πιστεύω ότι κάθε φορά που εκστομίζουμε μία ευχή, προκαλούμε το σύμπαν! Όποτε ακούω ένα «να ζήσετε», περιμένω να σκάσει μετεωρίτης στα κεφάλια των νεόνυμφων, με καρφιτσωμένο το σημείωμα: «πάρτα, μωρή, η ευχή σου δεν τους έσωσε!».

Όπως και να έχει, σήμερα συγκέντρωσα και σας παρουσιάζω τις ευχές που θεωρώ ότι φέρνουν τους άλλους σε εξαιρετικά δύσκολη θέση είτε τους κάνουν να γελάνε υστερικά… Διότι, προφανώς, η κοινωνιοπάθεια και γρουσουζιά μου δεν έχουν όρια…

«ΝΑ ΖΗΣΕΤΕ!»

Ε, αν η άλλη εναλλακτική είναι να πεθάνουμε ακαριαία, τότε εννοείται ότι θα επιλέξουμε την κουρτίνα Α΄! Ευχαριστούμε για την τόσο πρωτότυπη ευχή! Πάλι καλά που δεν ευχήθηκες «να αναπνέουμε χωρίς μηχανική υποστήριξη»!

ΤΗ ΔΡΟΣΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ‘ΧΕΙΣ

Δηλαδή -αν υποθέσουμε ότι μόλις τώρα σου έφερα ένα ποτήρι παγωμένο νερό- μου ευχήθηκες να είμαι παγοκολόνα για το υπόλοιπο της ζωής μου; Έχω γνωρίσει πολλές τέτοιες τύπισσες, αλλά ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι το πάθανε από ευχή οι κακόμοιρες.

Για ποιον λόγο να θέλω να είμαι «δροσερός»; Δεν είμαι ο Φρόστι ο Χιονάνθρωπος!

«Ο,ΤΙ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ!»

Επιθυμώ να σου σκάσει το λάστιχο την ώρα που οδηγείς σε μία ερημιά και να περάσεις πέντε ώρες περπατώντας κάτω από τον καυτό ήλιο μέχρι να βρεις βοήθεια. Και αφού καταφέρεις να φτάσεις σε ένα σπίτι, οι ιδιοκτήτες του να είναι δύσμορφοι, ψυχωτικοί δολοφόνοι που, αφού σε βασανίσουν φριχτά για δώδεκα ώρες και σε βιάσουν με μία πυρωμένη σιδηρόβεργα (σ.τ.Ε.: και όχι με δύο πυρωμένες σιδηρόβεργες, θα ήταν υπερβολή!), θα σε θυσιάσουν στον Σατανά, ο οποίος θα κάνει δεκτή τη θυσία τους και θα εμφανιστεί στη Γη σκορπώντας βίαιο θάνατο σε όλους τους κατοίκους της. Τι λες, λοιπόν; Μου εύχεσαι ΑΚΟΜΑ ό,τι επιθυμώ;

Όποτε ακούω την ευχή καλή επιτυχία”, θέλω να τυπώσω τη λέξη «πλεονασμός» σε μία γρανιτένια πλάκα και να κοπανήσω μέχρι θανάτου με αυτήν όποιον την ξεστόμισε!

«ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!»

Γιατί, υπάρχει και η ΚΑΚΗ επιτυχία, αστέρι μου;;; Όποτε ακούω την ευχή αυτή, θέλω να τυπώσω τη λέξη «πλεονασμός» σε μία γρανιτένια πλάκα και να κοπανήσω μέχρι θανάτου με αυτήν όποιον την ξεστόμισε!

«ΝΑ ΣΕ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ»

Τι είμαι, μωρή, για να με χαίρεσαι; Ανατομικό στρώμα; Δεν θέλω να με χαίρονται οι άλλοι, διότι -συνειρμικά- αυτό σημαίνει ότι θα με κάνουν εκείνοι ό,τι γουστάρουν και θα με έχουν σήκω-κάτσε όλη μέρα για να τους έχω συνεχώς ικανοποιημένους! Ο μόνος που θέλω να με χαίρεται είμαι εγώ!

Ναι, είμαι εγωίσταρος και παρτάλι! Θέλω να περνάω καλά, να κάνω ό,τι γουστάρω και με ευχαριστεί και να απολαμβάνω τη ζωή μου όπως αποφασίσω εγώ και με όσους αποφασίσω εγώ! Ακόμα και αν δεν με «χαίρονται» κι εκείνοι όπως με χαίρομαι εγώ — η δική τους δουλειά, άλλωστε, είναι να με ανέχονται, όπως τους ανέχομαι κι εγώ!

«ΚΑΛΟΥΣ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ!»

Απίστευτα αδιάκριτη ευχή και σχεδόν εκβιαστική. Οι άλλοι μπορεί να μην θέλουν καν να κάνουν απογόνους! Μπορεί να θέλουν να χαρούνε λίγο τον έρωτά τους, ή να μη γουστάρουν τα παιδιά, ή απλώς να φοβούνται μην τυχόν το τέκνο τους κουβαλάει το σακατεμένο DNA σου και βγει κι αυτό υδροκέφαλο σαν κι εσένα! Με ποια δικαιοδοσία τους εύχεσαι με το ζόρι να αραδιάσουν κουτσούβελα; Και τα θες και «καλά», τρομάρα σου — που αν είχες γεννηθεί εσύ δυο αιώνες πιο παλιά, παίζει και να έκανες το έκθεμα σε περιοδεύον τσίρκο…

«ΝΑ ΖΗΣΕΤΕ ΝΑ ΤΟΝ/ΤΗΝ ΘΥΜΑΣΤΕ»

Κατ’ αρχάς, δεν σκοπεύουμε να ζήσουμε μόνο για να θυμόμαστε εσαεί όποιον μας άφησε για τόπο χλοερό — σόρρυ, αλλά αυτό δεν είναι ζωή, κολλημένη βελόνα είναι. Καθένας αντιμετωπίζει τον χαμό ενός αγαπημένου προσώπου με τον δικό του τρόπο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι κάποια στιγμή πρέπει να πάρεις την απόφαση να συνεχίσεις τη ζωή σου και να προχωρήσεις, αλλιώς άνοιξε το φέρετρο και μπες μέσα κι εσύ να πάτε παρεούλα…

Όταν βλέπεις τη χαροκαμμένη μάνα ή χήρα με τις μαύρες πλερέζες να χτυπιέται και να ουρλιάζει πάνω στο φέρετρο, πρέπει να είσαι τελείως κάφρος για να πας να της ευχηθείς… «να τον θυμάστε». Πάλι καλά που δεν της καρφίτσωσες και τη φωτογραφία του μακαρίτη και στο κούτελο με το συρραπτικό!

Κατά δεύτερον, όταν βλέπεις τη χαροκαμμένη μάνα ή χήρα με τις μαύρες πλερέζες να χτυπιέται και να ουρλιάζει πάνω στο φέρετρο, πρέπει να είσαι τελείως κάφρος για να πας να της ευχηθείς… «να τον θυμάστε». Ακριβώς επειδή τον θυμάται και ξέρει ότι δεν θα τον ξαναδεί κοπανιέται έτσι, βρε ηλίθιε! Αυτό δεν είναι ευχή, κατάρα είναι — πάλι καλά που δεν της καρφίτσωσες και τη φωτογραφία του μακαρίτη και στο κούτελο με το συρραπτικό!

Τέλος, υπάρχει πάντα και η διόλου μικρή πιθανότητα ο μακαρίτης να ήταν ένα καθίκι πρώτης τάξεως που κανείς δεν θέλει να θυμάται! Επειδή ποτέ δεν ξέρεις αν συνήθιζε να περνάει τα βράδια του πλακώνοντας τη γυναίκα του στις γροθιές ή κάνοντας μεταμεσονύχτιες «επισκέψεις» στο δωμάτιο του ανήλικου γιου του, κράτα μια πισινή και πες, καλύτερα, το πατροπαράδοτο «Θεός σχωρέστον». Αν ακουστούν υστερικά γέλια από τα ουράνια και προσγειωθεί στον τάφο μια τεράστια ροχάλα, τότε θα ξέρεις!

«ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ!»

Μας δουλεύεις; Τι διάολο σημαίνει «να χαίρομαι το όνομά μου»;;; Πώς ακριβώς χαίρεται κανείς το όνομά του; Βγαίνει έξω στους δρόμους με μία καραμούζα ουρλιάζοντας «γιούπιιιιι!» και κρατώντας πλακάτ που γράφει «αχ, τι καλά! Με λένε Πάτροκλο!!!»;;;

«ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ!»

Η ευχή-σουξέ κάθε γάμου, την οποία βαριούνται να εισπράττουν πια οι μπακούρηδες. Συνήθως σου την κάνουν κάτι γκιόσσες κυρατσοθειάδες που έχεις να τις δεις τρεις δεκαετίες και συνοδεύεται από το εξεταστικό βλέμμα: «αυτό-τι-έχει-κι-είναι-ακόμα-αστεφάνωτο-μήπως-την-κουνάει-την-αχλαδιά-πότε-θα-γνωρίσουμε-την-κοπέλα-του;». Θα σου τη γνωρίσω στην κηδεία σου, μωρή — τα χαρμόσυνα γεγονότα είναι για να τα μοιράζεσαι.

Αυτό που με ενοχλεί σε αυτή την ευχή, πέρα από τον επίσης αδιάκριτο τόνο που έχει (άμα θελήσω να έχω και «δικά μου» θα το αποφασίσω εγώ, δεν σου πέφτει λόγος!) είναι ότι δεν μπορώ να καταλάβω ποια είναι τα «δικά μου» που μου εύχονται τόσο ενθουσιασμένοι όλοι! Τι μου εύχονται ακριβώς; Να παντρευτώ; Να μπω μέσα σε μία εκκλησία, μαζί με τη νύφη, τους κουμπάρους και τον παπά, να φέρω μερικές φούρλες με τα στέφανα και μετά να φάω οχτώ κιλά ρύζι στη μάπα και να κινδυνέψω να γυρίσω στο σπίτι σαν τον Σνέικ Πλίσκεν;

Σύμφωνοι, το να οδηγηθείς στα σκαλιά της εκκλησίας είναι καλό σημάδι για τη σχέση σας, σημαίνει ότι τα έχετε βρει σαν ζευγάρι και μπορείτε να επικοινωνήσετε. Ή απλώς η εγκυμοσύνη έχει αρχίσει να φαίνεται.

Όλοι είναι παραδόξως χαρμόσυνοι για μία τυπική τελετή που σημαίνει απλώς την εκκίνηση μίας τεράστιας περιόδου συμβίωσης, η οποία κανείς δεν ξέρει αν θα λήξει αισίως! Σύμφωνοι, το να οδηγηθείς στα σκαλιά της εκκλησίας είναι καλό σημάδι για τη σχέση σας, σημαίνει ότι τα έχετε βρει σαν ζευγάρι και μπορείτε να επικοινωνήσετε. Ή απλώς η εγκυμοσύνη έχει αρχίσει να φαίνεται. Αλλά από κει και πέρα το χάος! Κανείς δεν ξέρει αν αυτός ο γάμος θα είναι ομαλός ή τρεις βδομάδες αργότερα ο γαμπρός θα βγει στην αυλή να παίξει ποδόσφαιρο με το κεφάλι της νύφης!

Μπορεί το ζευγάρι τους επόμενους μήνες να χωρίσει, μπορεί η γυναίκα να απατήσει τον άντρα με τον κουμπάρο ή ο άντρας να απατήσει τη γυναίκα (πάλι με τον κουμπάρο, για μεγαλύτερο δράμα!). Γιατί χαίρεστε όλοι με αυτόν τον γάμο που μόνο αβεβαιότητα κρύβει; Και γιατί μου εύχεστε με τόση εγκαρδιότητα αυτή την ίδια αβεβαιότητα; Καταραμένοι! Περιμένετε να κλείσει πρώτα το ζευγάρι 30 χρόνια ευτυχούς συμβίωσης και μετά ελάτε να μου ευχηθείτε κι εμένα τα «δικά μου!».

Εναλλακτικά, η ευχή χρησιμοποιείται και για γεννητούρια, όπου η θείτσα -στα πρόθυρα αλτσχάιμερ και αγνοώντας ότι την τελευταία δεκαετία είσαι πιο μπακούρι κι από τον Ποντίφικα- σου εύχεται ολόκαρδα να αποκτήσεις κι εσύ μωρό. «Εντάξει θείτσα, αλλά να ξέρεις ότι -αν πιάσει η ευχή σου- μέχρι να κλείσει τα δεκαπέντε του, συνέχεια στο σπίτι σου θα ξημεροβραδιάζεται! Γκαντεμόγρια!».

Μετά κι από το σημερινό, υποθέτω ότι θα αργήσω πολύ να ξαναλάβω ευχές από οποιονδήποτε! Αλλά δεν τις θεωρώ όλες τόσο κακές οι άχρηστες! Για την ακρίβεια, υπάρχει και μία ευχή που πιστεύω ότι αξίζει και τα σπάει κανονικότατα: «Σιδερένιος!». ΑΜΗΝ ΚΑΙ ΠΟΤΕ!!!

κάποιος που σκέφτεται παράλογα και σε δυσκολεύει, συνήθως για κάτι ασήμαντο, ή κάποιος που γενικότερα υπερβάλλει για όλα.

Post A Comment:

Εγγραφείτε στις ενημερώσεις Push Notifications